Książki w oryginale

[Vanin]

No wiesz... tłumaczenie Słomczyńskiego jest akurat bardzo dobre

No tak, ale sam Joyce jest nie za bardzo. Po prostu, powieści otwarte mnie nie bawią. No i odwołania (w "Ulissesie") do kolorów, znaczeń, wierzeń i innych chorych rzeczy, to dla koneserów. Ci ludzie chyba sie nudzili. Nie mogli napisać czegoś w rodzaju "Księgi Całości" lub choćby "Malazańskiej Księgi Poległych"?

Nie bardzo rozumiem twój problem. Jak można porównywać Joyce'a do Kresa czy Eriksona? Po pierwsze to nie ten gatunek, pomijając już sam fakt, że Joyce pisał Literaturę, a Kres czy Erikson to czytadła. Dobre lub bardzo dobre, ale jednak tylko czytadła.

"Ulisses" przyniósł swego rodzaju rewolucję w literaturze. Przed Joyce'em nikt nie napisał takiej książki. Ja do tej pory zabierałem się za "Ulissesa" 3 razy i ani razu nie udało mi się skończyć, ale pierwsze kilkadziesiąt stron już wystarczyło, żeby się zorientować, że był geniuszem.

Przyznam, że trochę bawi mnie twój zarzut o przeładowaniu "Ulissesa" odniesieniami, nawiązaniami do "kolorów, znaczeń, wierzeń i innych chorych rzeczy". Cała współczesna literatura to odniesienia do tego co zostało już napisane. W mniej lub bardziej zawoalowany sposób, każdy pisarz czerpie z dorobku kulturowego. Pewien mądry rabin wiele lat temu powiedział: "Wszystko już zostało opisane"

[Noel]

Nie bardzo rozumiem twój problem. Jak można porównywać Joyce'a do Kresa czy Eriksona? Po pierwsze to nie ten gatunek, pomijając już sam fakt, że Joyce pisał Literaturę, a Kres czy Erikson to czytadła. Dobre lub bardzo dobre, ale jednak tylko czytadła.

Ale to nie problem, po prostu, nie jestem w stanie czytać niektórych ksiażek. Weźmy takiego "Doktora Faustusa" (108/250str.). A co do tego, ze to inny gatunek. Czytałem inną powieść otwartą ("Gra szklanych paciorków" Hessego - no jak dla mnie bomba) i nie miłem problemów. Chodzi o styl. Mnie nie pasi. To sisko.

"Ulisses" przyniósł swego rodzaju rewolucję w literaturze. Przed Joyce'em nikt nie napisał takiej książki. Ja do tej pory zabierałem się za "Ulissesa" 3 razy i ani razu nie udało mi się skończyć, ale pierwsze kilkadziesiąt stron już wystarczyło, żeby się zorientować, że był geniuszem.

No dobra... ta innowacja stworzyła podstawy do grafomanii. Dlaczego w literaturze staropolskiej nie ma takich kwiatków jak, np. Grochola? Bo wówczas liczył się styl (no moze z wyjątkiem Baroku - choć bez ujmy choćby dla Morsztynów ) a nie pisanie dla pisania. Ale to tylko moje zdanie. Po prostu, lubię okres staropolski i do niego porównuję sisko. Powiem inaczej, patrze na wszysko pod katem obyczajowości i kultury a nie pisania dla pisania. W literaturze współczesnej tego nie uraczę za grosz, w staropolskiej + oświecenie mam tego dostatek.

Przyznam, że trochę bawi mnie twój zarzut o przeładowaniu "Ulissesa" odniesieniami, nawiązaniami do "kolorów, znaczeń, wierzeń i innych chorych rzeczy". Cała współczesna literatura to odniesienia do tego co zostało już napisane. W mniej lub bardziej zawoalowany sposób, każdy pisarz czerpie z dorobku kulturowego. Pewien mądry rabin wiele lat temu powiedział: "Wszystko już zostało opisane"

dlatego patrz odpowiedź j.w.

[Magdalaena]

Wrócę do pierwotnego pytania - zdecydowanie tak !
z jednym wyjątkiem, którym dla mnie jest Pratchett. Czytając oryginał często nie jestem w stanie wyłapac wszystkich żartów, odszyfrować kulturowych odniesień. A Piotr W. Cholewa robi to za mnie ...

[Heimnar]

Piotr Cholewa ogólnie odwala kawał Świetnej roboty. Chyba jedno z najlepszych tłumaczeń z jakim się zetknąłem.
Pratchett w oryginale jest ciężki, nie ma co ukrywać. Ale dobry.

Mam tylko żal o Buoga (zamiast Gloda, czyli "Zołto") w Muzyce Duszy, czemu nie mógł być Zołto?

[Gnostic]

A mnie niestety zdarzały się rozczarowania oryginałem. Język angielski jest wg mnie dość ubogi (widać to często w wierszach, choć oczywiście nie w każdym, nie ma co uogólniać). Zresztą często tłumacz wzlatuje na wyżyny literackiego kunsztu i upiększa troszeczkę (kobiety piękne/wierne bla bla bla). Wiem że to czasem niezdrowe ale lekko się zawiodłem kiedy czytałem oryginał Diamentowego wieku i zobaczyłem że czaszkolet to najzwyczajniej skull gun...

[Wegecjusz]

tłumaczenie to przede wszystkim zabójstwo specyfiki języka - o ile mozna przekazać treść w miarę zgrabny sposób (rzecz jasna zależy od biegłości tłumacza, ale przyjmujemy, że mówimy o najlepszych), to z formą może być problem;
był wspomniany Koran, to pokazuje mniej więcej o co chodzi: są języki oparte na rytmie, na iloczasach, na akcencie i są języki oparte na czymś zupełnie innym;
inaczej brzmi haiku czytane w oryginale z wielką wagę intonacji dla tego języka, inaczej brzmią nawet najlepsze polskie przekłady - można przekazać treść, ale forma będzie już zupełnie inna (choć zachowuje się budowe metryczną itp, to jednak nie to samo);
innym przykłądem jest poezja antyczna, starogrecka i łacińska - żaden przekład nie odda tej cudownej melodyki poezji metrycznej...
oczywistym jest, że lepiej rozumieć to, co się czyta, czyli poznać w pewnym stopniu dany język

pozdrawiam
ps. jakbym nie wyraziłsię jasno: warto czytać

[Shadowmage]

Gnostic-->a moim zdaniem est wręcz przeciwnie, jezyk angielski jest znacznie bogatszy od polskiego. Wszystko zależy tylko od tego, czy autor potrafi biegle nim posługiwać. Czytałeś Mievilla, Martina albo Eriksona w oryginale? To wręcz zupełnie inne ksiazki, mimo że tłumaczyli je fachowcy. Po prostu nie da się oddać wszystkich niuansów, epitetów w naszym języku. Niestety, by samemu też wychwycić to trzeba znać jezyk na poziomie znacznie wyższym niz przeciętny.

[Heimnar]

Zgadzam się z Wegecjuszem co do "zabójstwa specyfiki języka".
Ale nie dramatyzujmy. By w pełni czerpać przyjemność z czytania wielkich dzieł nie musimy uczyć się wszystkich języków świata.
Bo mimo wszystko - mamy szereg wspaniałych tłumaczy, którzy wykonują naprawdę świetną robotę, która nie polega jedynie na przekazaniu treści książki, ale jeszcze na czymś więcej, co sprawia, że dzieła w ich przekładzie wciąż pozostają "dziełami"
Przykładowo - uważam, że dawne tłumaczenia Tadeusza Boya-Żeleńskiego są świetne. Obecne tłumaczenia dzieł Szekspira, autorstwa Macieja Słomczyńskiego również są znakomite.
Choć czytanie książki w ojczystym języku autora jest niewątpliwie ciekawe.

[kapeluch]

Ja przeczytałem ostatnio Soul Musik Pratchetta po angielsku.
I musze przyznać że choć przetłumaczone książki Terrego są świetne, to
w oryginale są jeszcze lepsze ( choć niektóre są troche dziwne).

[Beryl]

Ja ostatnio czytałam "Traitor's Moon" Lynn Flewelling. Nie mam nic do polskich tłumaczeń (choć bywają okropne), ale nie wydali tego po polsku. Od czterech lat czekamy na ten trzeci tom trylogii i nic.

[Abignale]

Nie potrafię powiedzieć dlaczego, ale "Dwukwiat" brzmi dla mnie cokolwiek głupio.

A Zweiblumen?