Pole Higgsa , bozon Higgsa

[Dinki]

Co myślicie o tej teorii?

W listopadzie 2000 roku zauwożono sygnał, który mógł pochodzić od rozpadu bozonu Higgsa (jest bardzo nietrwały) jednak budowan LHC na miejscu LEP nie pozwoliła ciągnąc badań dalej.

Czy budowany LHC w Genewie (koniec 2007), jedynego urządzenia zdolnego do wytworzenia takiej ilośći energi pozwoli na stworzenie bozonu Higgsa?

[Neratin]

Co myślicie o tej teorii?

W listopadzie 2000 roku zauwożono sygnał, który mógł pochodzić od rozpadu bozonu Higgsa (jest bardzo nietrwały) jednak budowan LHC na miejscu LEP nie pozwoliła ciągnąc badań dalej.

Czy budowany LHC w Genewie (koniec 2007), jedynego urządzenia zdolnego do wytworzenia takiej ilośći energi pozwoli na stworzenie bozonu Higgsa?

Jeśli Higgs istnieje, to LHC go odkryje, wraz z np. dodatkowymi wymiarami. A jeśli nie... to nie. W każdym razie, rok 2009 powinien być już bardzo płodny w publikacje z działki fizyki wysokich energii.

[Sajuuk']

Chyba nadszedł czas, gdy i ja mogę coś powiedzieć o oddziaływaniach elektrosłabych.  

Cząstka Higgsa jest niemal faktem, gdyż jej istnienie wynika z modelu standardowego. Udowodnienie tego jest jednak inną sprawą.

Pole Higgsa, będące następstwem pojawienia się bozonu Higgsa to nic innego jak przekształcona próżnia, w której mogą łatwo poruszać się fotony, ale stawiające opór cząstki przenoszące oddziaływania słabe potrzebują dodatkwej energii. Jest ona absorbowana z samego pola Higgsa. Jeśli się mylę, to poprawcie mnie.

LHC, jako największy akcelerator cząstek będzie mógł rozpędzić i zderzyć ciężkie protony a nie tylko elektrony jak to miało miejsce w mniejszych tego typu konstrukcjach. Nie jestem pewny, w jaki sposób ma się odbyć wykrycie cząstki Higgsa. Przecież nie wiadomo jakie ma ona właściwości oraz w jakich warunkach powstanie. Czy odpowiednia ilość energii wystarczy?

[Wilk Stepowy]

Teoretycznie odpowiednia ilość energii wystarczy do wysztkiego Tylko, np. do osiągnięcia energii unifikacji sił to będzie potrzebny akcelerator na pół Układu Słonecznego

[Rhobaak]

Cząstka Higgsa jest niemal faktem, gdyż jej istnienie wynika z modelu standardowego.

Tylko zakładając, że Model Standardowy jest prawidłowy, co nie jest wcale takie oczywiste.

[Sajuuk']

Można się jeszcze opierać na mechanice kwantowej, ale z tego co ostatnio słyszałem wątpliwości do niej stały się już tradycją.  

Tylko, np. do osiągnięcia energii unifikacji sił to będzie potrzebny akcelerator na pół Układu Słonecznego

Hm.. ciekawe czy doczekamy opracowania Teorii Wszystkiego łączącej wszystkie oddziaływania w tym elektromagnetyzm, oddziaływania słabe, silne i grawitacyjne... Ciekawe czy to w ogóle możliwe bez użycia akceleratora cząstek wokół Jowisza?  

[Neratin]

Cząstka Higgsa jest niemal faktem, gdyż jej istnienie wynika z modelu standardowego.

Proponowano też inne wyjaśnienia mechanizmu łamania symetrii elektrosłabej, bez Higgsa.

Można się jeszcze opierać na mechanice kwantowej,

Przecież SM też jest 'oparty na mechanice kwantowej'. Każde rozszerzenie SM będzie oparte o mechanikę kwantową, bo 'mechanika kwantowa' to tylko matematyczny szkielet, na podstawie którego buduje się teorie fizyczne.

ale z tego co ostatnio słyszałem wątpliwości do niej stały się już tradycją.  

A co ostatnio słyszałeś?

Hm.. ciekawe czy doczekamy opracowania Teorii Wszystkiego łączącej wszystkie oddziaływania w tym elektromagnetyzm, oddziaływania słabe, silne i grawitacyjne... Ciekawe czy to w ogóle możliwe bez użycia akceleratora cząstek wokół Jowisza?  

Do opracowania Teorii Wszystkiego nie potrzeba akceleratorów. Co innego jej przetestowanie.

[Sajuuk']

Proponowano też inne wyjaśnienia mechanizmu łamania symetrii elektrosłabej, bez Higgsa.

Czy mógłbyś podać jakieś źródło? Do tej pory opierałem się tylko na założeniu, że istnieje coś takiego jak cząstka Higgsa.

Przecież SM też jest 'oparty na mechanice kwantowej'. Każde rozszerzenie SM będzie oparte o mechanikę kwantową, bo 'mechanika kwantowa' to tylko matematyczny szkielet, na podstawie którego buduje się teorie fizyczne.

Masz rację, zapomniałem, że zarówno mechanika kwantowa jak i szczególna teoria względności są potwierdzeniem dla MS.

A co ostatnio słyszałeś?

Żeby nie być gołosłownym:
http://www.wiw.pl/delta/czy_mechanika.asp

Do opracowania Teorii Wszystkiego nie potrzeba akceleratorów. Co innego jej przetestowanie.

Obawiam się, że bez danych eksperymentalnych ta teoria pójdzie do lamusa, gdyż... pozostanie teorią tylko zgadującą jak może wyglądać związek grawitacji z resztą oddziaływań. Jeśli nie będzie opisywała wszystkiego w sposób elegancki i nie pozostawiający wątpliwości, oraz zachowujący symetrię, to nie raczej nie wzbudzi takiego zamieszania, jak np. pierwsze teorie Einsteina.  

[Neratin]

Czy mógłbyś podać jakieś źródło? Do tej pory opierałem się tylko na założeniu, że istnieje coś takiego jak cząstka Higgsa.

Dobrą i aktualną przekrojówkę masz tu:
TASI Lectures on Electroweak Symmetry Breaking from Extra Dimensions

Żeby nie być gołosłownym:
http://www.wiw.pl/delta/czy_mechanika.asp

Ech. No tak, słynny 'paradoks' EPR z 1935 roku. Ale jeśli definiujemy 'kompletność' teorii fizycznej tak, by były nimi tylko teorie zachowujące własność lokalnego realizmu - to jest to problem definicji, nie teorii. Jak dotąd wygląda na to, że świat naprawdę tak działa, i nie jest lokalnie realistyczny (co wynika z mechaniki kwantowej).

Obawiam się, że bez danych eksperymentalnych ta teoria pójdzie do lamusa, gdyż... pozostanie teorią tylko zgadującą jak może wyglądać związek grawitacji z resztą oddziaływań.

No ale dlaczego ma pójść do lamusa? Skoro nie będzie innej, lepszej (tzn. weryfikowalnej doświadczalnie) teorii?

Zresztą, sytuacja wcale nie wygląda tak tragicznie. Przewidywane przez teorię zjawiska mogą nie dać się odtworzyć w laboratorium, ale za to mogą występować w przyrodzie i w ten sposób poddać się obserwacji. Tak jest np. ze zjawiskami astrofizycznymi czy kosmologicznymi.[/url]

[Radan]

Mam jedno pytanie: Co to jest cząstka Higgsa i bozon Higgsa??

[Dreadorus Maximus]

To takie cząstki, które nadają innym cząstkom masę. Bez nich wszystkie cząstki byłyby bezmasowe. Cząstka Higgsa do pola Higgsa ma się tak, jak foton do pola elektromagnetycznego albo grawiton do pola grawitacyjnego.

[R3615]

Wycinek (tłumaczenie) z artykułu na temat pola Higgsa. Dla miłośników ciekawych historii.

Minęło już ponad 40 lat od momentu, gdy Peter Higgs napisał dwie prace, który mogły wyjaśnić pochodzenie masy. Symetria jest potężną koncepcją w fizyce, ale czasami możesz mieć tego zbyt wiele. Jeżeli Model Standardowy fizyki cząstek byłby idealnie symetryczny, żadna z cząstek w tym modelu nie mogła by mieć masy. Patrząc z innej strony, fakt że większość cząstek elementarnych ma niezerowe masy, łamie pewną symetrię w tym modelu. Coś musi więc generować te masy cząstek i łamać symetrię modelu. To coś - co jeszcze nie zostało wykryte w eksperymentach - jest nazywane polem Higgsa. To pole Higgsa wypełnia cały wszechświat. Kwarki i leptony tworzące materię i bozony przenoszące oddziaływania są związane z tym polem, powinna więc też istnieć cząstka nazywana bozonem Higgsa przenosząca oddziaływania tego pola. Wykrycie tej cząstki będzie ogromnym przełomem w fizyce cząstek. Jednakże, sam Higgs wydawał się zmieszany rozgłosem jaki powstał wokół jego hipotetycznego bozonu. W swoich wykładach zawsze mówił o "tak zwanym polu Higgsa" i "tak zwanym modelu Higgsa", pozostawiając miejsce dla innych fizyków, których prace doprowadziły do naszego obecnego zrozumienia generacji masy w Modelu Standardowym.

W 1993 roku brytyjski minister nauki w tym czasie, William Waldegrave, zapytał fizyków o wyjaśnienie w prostych słowach - na jednej stronie formatu A4 - czym jest ten bozon Higgsa, oraz jak zamierzają go znaleźć. Jako nagrodę za najlepsze wyjaśnienie zaoferował butelkę najlepszego szampana. Fizycy przystąpili do tego konkursu, tworząc wizje rozciągające się od składników koktajlu do przestrzeni mającej "słoje" niczym kawałek drewna, choć bardziej w przestrzeni abstrakcyjnej niż w rzeczywistej. W ostatnim przykładzie, cząstki poruszające się zgodnie z układem słojów nie mają masy, jak foton, podczas gdy cząstki poruszające się w kierunku niezgodnym mają duże masy, jak bozony W i Z. Kierunek słojów w polu Higgsa jest zdeterminowany przez proces zwany spontanicznym łamaniem symetrii. We wczesnym wszechświecie, pole Higgsa wyglądało tak samo we wszystkich kierunkach, ale ta symetria została spontanicznie złamana krótko po Wielkim Wybuchu w sposób, w jaki idealna symetria ołówka stojącego na ostrym końcu jest spontanicznie łamana, kiedy ołówek pada i określa kierunek w przestrzeni.