Battle to end all battles

[Wilk Stepowy]

HoMM - bo choć Fallouta doceniam, to nigdy się nim nie zagrywałem; dodatkowo Tormenta bardziej cenię w tym gatunku. Więc głos na HoMM za genialne rozwinięcie pomysłu prostego King's Bounty, świetny klimat świata i przepiękną grafikę, za 3cią część, przy której spędziłem więcej czasu grając z kumplami niż przy jakiejkolwiek innej grze.

[Isengrim]

Heroes of Might & Magic . Kwintesencja strategii w klimacie Fantasy, kolejna gra, ktora w glebokich latach 90-tych z trudem udalo mi sie dorwac (najpierw oczywiscie "na piracie"). W "dwojke" i "trojke" grywam do tej pory, piatka czeka az bede chory i bede mial czasu troche pograc.

Fallout jest wybitny i gdybyscie zestawili go dajmy na to z takim Larrym czy MGS'em wybor bylby jasny. A tak - coz. Nawet najwybitniejsza gra nie zachwieje moim wieloletnim oddaniem HoMM, ktore jest klasa sama w sobie.

[Niuniek]

HoMM - bo zombie miały tam więcej much. 
A tak bardziej na poważnie, to Fallout też mi się podobał, ale jednak te dni (miesiące) spędzone na grze z kumplami przemawiają do mnie bardziej niż sprzedawanie wszystkiego co udało mi się znaleźć za wodę dla krypty.

[Nehan]

to jakaś kpina jest.

Fallout, oczywiście

[Solitaire]

HoMM.
Z czasów kiedy jeszcze grałem, pamiętam najwyraźniej dwie pozycje - Baldur's Gate i serię HoMM (ze szczególnym wskazniem II i III cześci).
W HoMM II potrafiłem z kolegami grać bez końca.

[Julek_]

HoMM.

Nawet czwórka mi się podobała.

[Barnie]

Ciekawie to wygląda jak na razie...
W fallouta grałem tylko tacticsowego. Całkiem fajna gierka.
Z kolei heroes... cóż, części 1-3 to kult nad kultami, czwórka to kaszana, zaś piątka to tylko trójka po retuszu. Jednakże to do heroesów zdarza mi się regularnie wracać, i choć darzę Fallouta sporym szacunkiem za swą innowacyjność i mad maxowe klimaty, mój głos idzie na HoMM.

[Carve]

Fallout

wszystko zostało już chyba napisane na ten temat. na żadną inną grę nie poświęciłem tyle czasu co na tą i żadna nie ma takiego klimatu.

[Ribald]

Fallout byłby za single player.
Ale to ocena całościowa i sentymentalny głos prosto z nocnych sesji z kumplami idzie do produktu 3do.

Heroes

[Sajuuk']

No wai. Fallout. Za tajemnicę wytwarzania jeta i gorącą noc w łóżku z dziewczyną mafijnego bosa (bohater cały czas był ubrany w zbroję wspomaganą  )

[Idaan]

Fallout. Bo HoMM IV był większą kaszaną niż F:Tactics. A jako, że głosujemy na całe cykle, to liczy się trzymanie poziomu.

[steelie]

Przytłaczające klimatem, angażujące całkowicie studium socjologiczne zmuszające do zastanowienie się nad kondycją moralną człowieka przegrało z prostą rozrywką 11:15
Czyli jak zawsze

Runda IV (ale kogo to obchodzi po takiej tragedii?)

System Shock v. GTA

[Josef Knecht]

HOMM!

Wspaniała gra, spędziłem mnóstwo czasu przy prawie każdej części tej serii.
Największym atutem jest wspaniała zabawa z innymi graczami,
MOC!

[Krova]

Zdecydowanie GTA.


Dwójka, którą kosiłem z kuzynem na jego PSXie.

Trójka, w którą krótko pograłem, bo miałem za słabego kompa - trudno o:

Vice City - które jest mistrzem klimatu, pełno smaczków, humoru, przemoc na wesoło, laski w bikini i te sprawy.

SA - akurat do mnie nie trafiło, nie moje klimaty, ale było zajebiście ogromne o:

No i król nad króle, jedna z najlepiej ocenianych gier evar, czyli czwóreczka - Rockstar nie zawiódł, czwarta część, tym razem w poważnych klimatach, jest arcydziełem, miodna grafika, klimat, po raz pierwszy to miasto jest naprawdę realne, ludzie nie robią głupot, reagują na Twoje akcje, świetna, świetna fabuła przebijająca imo tę z Mafii, dopracowany świat, cud, miód i orzeszki.


A, nie grałem ani w System Shocki, ani w Bioshocka :P

[steelie]

To jakaś powtórka z poprzedniej rundy.
GTA to świetna zabawa, ale seria System Shock - z której znam Bioshocka i kawałek SS2 to:

Zacznę od kwestii technicznych, to co najlepsze zostawiając na koniec. Grafika cacy, projekty poziomów, przedmiotów i przeciwników bardzo dobre. Zgnilizna moralna w stylu art deco wyszła świetnie. Niektóre sceny naprawdę zapadają na długo w pamięć i stanowią małe dzieła sztuki - Big Daddy osłaniający Siostrzyczkę przed granatami, animacja ratowania lub patroszenia Siostrzyczki, właściwie cały poziom u tego szalonego artysty (ludzkie rzeźby np.). Sama rozgrywka ocieka grywalnością, można tłuc splicery na całe mnóstwo sposobów dzięki kombinacji broni i plazmidów, do tego jeszcze systemy obronne, które można przejąć, usprawnienia pukawek, toniki zamieniające cię w mały czołg albo umożliwiające niewidzialność. Bardzo ważna jest tu dobre AI, widoczne zwłaszcza po użyciu plazmidu zmuszającego przeciwników do walki między sobą - kryją się, obchodzą, uciekają.

Ale przejdźmy do deseru, czyli opowiadanej nam historii. A jest ona naprawdę niesamowita! To nie jest po prostu "Było fajnie, a tu bang! i zombiaki, trza je wytłuc". To niesamowita opowieść o granicach nauki, sztuki, o roli moralności w naszym społeczeństwie, o tym, jak wiele można uzasadnić racją stanu. O dążeniu do utopii i poświęcaniu kolejnych ideałów w jej imię - kiedy Rapture zamieniło się w antyutopię i czy w którymkolwiek momencie rajem było? Do tego dochodzą rewelacyjne postacie, każda z własną psychiką, motywacjami, wątpliwościami. Nikt nie jest po prostu dobry czy zły. A absolutnym mistrzostwem jest Ryan - zaczynający od niesamowitego przemówienia, przez całą grę ukazuje nam coraz więcej ze swojej wizji, coraz więcej z siebie, aż do kopiącego w jaja zwrotu akcji.
I chose Rapture!