Książki diabelskie ;)

[Teska_]

Witam
Proszę was o polecenie książek, w których występuje postać diabła/szatana/demona lub innego kusicielskiego złego ducha (niekoniecznie musi on być w takim demonicznie złym wydaniu). Mója biblioteczka jest już dokładnie przewertowana pod kątem tego typu lektur a chętnie przeczytałabym coś nowego.
Mam już za sobą lekturę paru pozycji - cały cykl Carey'a o Felixie Castorze, Siewce Wiatru i Żarna Niebios, jak również starsze książki - Fausta Goethego i Marlowe'a, Raj Utracony i Lucyfera.
Chodzi mi o coś co nie jest stricte książką fantasy - tak jak choćby "Mefisto i ja" Lyndy Chater - i w miarę lekkiego
Z góry dziękuję i pozdrawiam

[Nakago]

Nie widzę tu nigdzie wymienionego "Mistrza i Małgorzaty" Michaiła Bułhakowa.

Poza tym szczerze polecam "Hiob. Komedia sprawiedliwości" Roberta Ansona Heinleina, gdzie Szatan pełni niewielką może, lecz bardzo istotną rolę. To jedna z moich ulubionych powieści jednego z moich ulubionych pisarzy.

[Teska_]

Dziekuję za sugestie lekturę Mistrza i Małgorzaty również mam za sobą. Ciężko mi wymienić dokładnie jakie książki z udziałem diabłów czytałam, dlatego zainicjowałam tą małą burzę mózgów.

[achillemarozzo]

W "Merlinie" Roberta Nye Dyabeł pełni dosyć ważną rolę, jako ojciec tytułowego bohatera. Powieść jest bardzo lekka - zwłaszcza obyczajowo 

[Nakago]

Jak widzę, achillemarozzo, Ty w ogóle lubisz powieści "lekkie obyczajowo" .

Z drugiej strony "Hioba. Komedię sprawiedliwości" pruderyjną książką nazwać się raczej nie da. Nie mówiąc już o "Obcym w obcym kraju" (skoro przy Heinleinie jestem - "Tańcz, Kali, tańcz", zwyczaje i rytuały w świątyni Mike'a... no, bywa).

[achillemarozzo]

Ja w ogóle jestem lekkich obyczajów i ciężkiego dowcipu. Taka, Panie, hybryda Fanny Hill i Rocha Kowalskiego. Henlein faktycznie pruderyjny, jak na swój czas, nie był z żadnej strony.
Lekką i autentycznie zabawną powieść o diabelskim towarzystwie popełnił też kiedyś Marcin Wolski - nazywało się toto "Agent Dołu". Polecić też mogę "Miasta pod Skałą" Marka Huberatha - cegłowata i b. dobra powieść o wędrówce po Piekle, tyle, że bardzo poważna.

[Teska_]

O, to 'lekki obyczajowo' i wspomnienie o Fanny Hill mnie zdecydowanie przekonało biorę! dzięki jeszcze raz za sugestie

[Niuniek]

Od siebie jeszcze dodałbym "Kordiana". 

Postać diabła tam była i to nie aż taka zła. No i jak na bohatera romantycznego sam Kordian nie był aż tak tragiczny. 

[Dariusz Hallmann]

A mi przychodzi do głowy "Stary człowiek i pan Smith" Petera Ustinova. Nie znam tej książki, ale mój ojczym czytał ją w niemieckim przekładzie i świetnie się bawił. Natomiast moja żona próbowała przeczytać polskie wydanie, jednak zraziło ją tłumaczenie Zofii Zinserling.
Mimo to może warto? A już na pewno w oryginale.

A poza tym polecam motywy diabelskie w komiksach, np. w "Sandmanie". W Polsce ukazuje się też seria "Lucyfer".

[Teska_]

W oryginale będzie ciężko bo z moim niemieckim nienajlepiej... a Lucyfera zaczęłam czytać tyle że do komiksów podchodzę z pewną rezerwą... Jakoś wolę tradycyjne czytadła. Ale spróbuję tego starego człowieka w przekładzie

[Dariusz Hallmann]

W oryginale będzie ciężko bo z moim niemieckim nienajlepiej...

Na szczęście oryginał jest po angielsku, a założę się, że z tym językiem sytuacja wygląda u Ciebie o wiele lepiej...

[Hollow]

Terry Prattchet i Neil Gaiman napisali kiedyś świetną parodię filmu "Omen". Nosi ona tytuł "Dobry Omen" i momentami można się popłakać ze śmiechu. Duet anioła i demona próbujących zapobiec apokalipsie jest komiczna.

[Meg]

Może "Uczeń czarnoksiężnika" Witolda Jabłońskiego? I trzy następne części. w sumie to fantasy, ale dość spokojna pod tym względem. Wiele odniesień do postaci i wydarzeń historycznych, dobrze się czyta choć akcja nie jest jakoś specjalnie wartka. Przeczytałam tylko część pierwszą, ale po następne tez sięgnę. A przynajmniej po drugą

[Teska_]

O, nie wiedziałam, że Pratchett coś takiego napisał Stary Człowiek i pan Smith czyta się dobrze. Akcja od początku wciąga, a to w książkach lubię. Choć momentami dyskusje stają się ciężkie do śledzenia i muszę parę razy wracać do jednego akapitu, żeby się nie pogubić
a Ucznia Czarnoksiężnika swego czasu chyba zaczęłam... Coś mi świta i nie wiem czy się nie znudziłam po paru stronach. Ale może warto spróbować jeszcze raz...

[Dariusz Hallmann]

Stary Człowiek i pan Smith czyta się dobrze.

O, szybka jesteś. Liczę na to, że jak skończysz lekturę, to jeszcze coś o niej napiszesz.