Komiksy i picturebooki dla dzieci.

[giera]

No właśnie ja też najpierw zareagowałem śmiechem, ale wymieniłem wczoraj z kimś na ten temat kilka mali, i mimo, że ten ktoś napisał mi: "zresztą wszystkie jej "wytyki' sprowadzają się do jednego: zrobić tak, aby jeśli juz dziecko się czegoś miało nauczyć, to jak 'kalkować' rzeczywistość a nie jak ją przetwarzać." (co jest bardzo ładne), to napisał również, że ten geograficzny argument jest w stanie przyjąć (choć nie musi się z nim zgadzać). (celowo nie zdrazdam rozmówcy, jest na forum, jak będzie chciał, to się ujawni

ujawniam się

doprecyzuję sprawę 'geograficznego argumentu': jeśli nad planszą byłby napis 'Patagonia', bądź w jakiś inny sposób zostałoby mocno zasugerowane, że akcja przeniosła się do 'Patagonii', to wówczas 'elementy tła' nie powinny, moim zdaniem, wybiegać poza tę geograficzną krainę.

[N.N.]

Najpierw chciałem napisać jakiś dłuższy komentarz. Potem szukałem tego, co Butenko powiedział o dzieciach, ich wyobraźni i upierdliwości. A na końcu - w wywiadzie z Wilkoniem - znalazłem cytat, ktory mnie urzekł. Przytoczę go zatem, chociaż jest nie do końca na temat, a resztę sobie daruję:


"Myślę, że dzieci nie lubią, gdy dorośli udają, że mają sposoby, jak się z nimi porozumieć. Dzieci wolą z dorosłymi rozmawiać zwyczajnie, po dorosłemu".




Cytat z cudownej książki "Jak ktoś mógł na to pozwolić!"

[N.N.]

Ja to w oógle z tych przejmujących się jestem, więc tego. Teraz rysuję dziki zachód i jak mi przyjdzie fantazja narysować pandę kowboja, to nie wiem czy za bardzo nie nabałaganię dzieciom w głowach

W komentarzach na "Połce z kulturą" Jarosława D. jest wypowiedź anonimowej matki, ktora ma problem z wytłumaczeniem dziecku (3,5 roku) dlaczego narysowałeś to, co narysowałeś. Myślę, że rozmowa z nią mogłaby Ci pomóc ustalić, co można rysować i czego jednak unikać. A w każdym bądź razie byłaby to rozmowa z kimś, kto ma doświadczenie praktyczne.

[Strefa Komiksu]

Dla dzieciaków 3-5 lat bardzo ważny jest realizm. Autor rysunków powinien trzymać się faktów, tzn lew w Afryce, tygrys w Azji, smok w bajce, itd. Dzieciaki preferują też rysunki realistyczne.

[N.N.]

Dla dzieciaków 3-5 lat bardzo ważny jest realizm. Autor rysunków powinien trzymać się faktów, tzn lew w Afryce, tygrys w Azji, smok w bajce, itd. Dzieciaki preferują też rysunki realistyczne.

Nie generalizuj.

[maximumcarnage]

W komiksach (i nie tylko) dla dzieci w tym wieku chodzi chyba o rozwijanie zdolności abstrakcyjnego myślenia,  stąd jakiś mega realizm nie jest raczej niezbędnym czynnikiem.

[N.N.]

Serge Tisseron w książce "Dziecko w świecie obrazów" napisał:


"Jeśli tekst lub obraz są odbierane jako bezpośrednie odbicie niepodlegającej dyskusji rzeczywistości, jedno i drugie może zubożyć wyobraźnię. Ale jeśli dostrzega się w nich konstrukcję odsłaniającą wybór twórcy - wybór, ktory mógł być zupełnie inny - zarówno obraz jak i tekst pobudzają naszą zdolność tworzenia własnych przedstawień".
I kawałek dalej:
"Filmy fabularne i bajki mają wspólną cechę: jasno i wyraźnie mówią, że są konstrukcjami, a zatem proponują pewien dystans w stosunku do obrazów, choć zdobycie się na niego nie zawsze jest równie łatwe".

[Strefa Komiksu]

Nie generalizuj.

Post wyżej odesłałeś autora do czytelniczki, więc ja tez odezwałem się jako czytelnik
Wychowałem trzech synów i to mnie spoczywał obowiązek ich edukacji. Piszę więc jako praktyk zmuszony godzinami odpowiadać na pytania: "ciemu?", "po cio?", "dlaciego?". Jeśli książeczka zniekształcałaby rzeczywistość, jak byś sensownie odpowiadał na te pytania?


A z tym zubażaniem wyobraźni, to jakaś ściema. Przecież wynika z tego, że wyobraźnie zubaża fotografia, film, a już najbardziej sama rzeczywistość.

[turucorp]

Wychowałem trzech synów i to mnie spoczywał obowiązek ich edukacji. Piszę więc jako praktyk zmuszony godzinami odpowiadać na pytania: "ciemu?", "po cio?", "dlaciego?". Jeśli książeczka zniekształcałaby rzeczywistość, jak byś sensownie odpowiadał na te pytania?

czyli cenzurowales lektury?
czy jedynie stosowales ostra preselekcje?
bo wlasnie usiluje wyobrazic sobie jak wycinasz co ciekawsze "kwiatki" w ksiazkach typu "Przygody pirata Rabarbara" albo usuwasz postac gadajacego wilka z "Czerwonego Kapturka" O_o

[N.N.]

Post wyżej odesłałeś autora do czytelniczki, więc ja tez odezwałem się jako czytelnik
Wychowałem trzech synów i to mnie spoczywał obowiązek ich edukacji. Piszę więc jako praktyk zmuszony godzinami odpowiadać na pytania: "ciemu?", "po cio?", "dlaciego?". Jeśli książeczka zniekształcałaby rzeczywistość, jak byś sensownie odpowiadał na te pytania?


A z tym zubażaniem wyobraźni, to jakaś ściema. Przecież wynika z tego, że wyobraźnie zubaża fotografia, film, a już najbardziej sama rzeczywistość.

Czy Twoi synowie rysują? A jesli tak, to czy rysują obrazki fantastyczne, czy tylko to, co widzą? Czy mają odwagę upraszczać, deformować, zmieniać i wymyślac, czy tez w pocie czoła dążą do tego, by odtworzyć wszystko, jak na fotografii, na filmie czy w rzeczywistości?

[Strefa Komiksu]

turucorp, całą Twoją wypowiedź traktuję jako żart
N.N. no nie, moje dzieciaki nie zajmują się rysunkiem. Średni ma predyspozycje, ale woli muzykę.
Taką: http://youtu.be/Zg0TQcmSmW0

[turucorp]

turucorp, całą Twoją wypowiedź traktuję jako żart

ja tak traktuje cale moje zycie, ale to nie oznacza, ze nie mozna o tym podyskutowac, szczegolnie, ze wlasnie czytam "Rabarbara" 5-cio latkowi i jakos nie musze mu tlumaczyc, ze w naszej rzeczywistosci nikt nie plywa w oceanie przez miesiac przy okazji udostepniajac swoja glowe na gniazdo dla mewy (oczywiscie dopuszczam mozliwosc, ze dziecko ma juz "zryty beret", i w takim razie trudno, mleko sie juz rozlalo, najwyzej wyda miliard dolarow na psychoterapeute zanim zrobi swoja pierwsza fotografie nie skazona elementem wlasnej wyobrazni)

[Strefa Komiksu]

turucorp, nie bardzo wiem, o czym mam dyskutować.
Mnie zawsze martwiło, gdy dziecko nie zadawało setek pytań z prędkością karabinu maszynowego. Zazwyczaj znaczyło to, że jest chore, ma gorączkę, itd. Ty natomiast nie musisz im niczego tłumaczyć i jesteś zadowolony...
No nie wiem, kurcze, brakuje nam chyba płaszczyzny porozumienia.

[N.N.]

Przypomnę, że napisałem "Nie genaralizuj". Nie ma jednej recepty, żeby wychować dzieci. 

[turucorp]

Ty natomiast nie musisz im niczego tłumaczyć i jesteś zadowolony...

nie napisalem, ze nie musze niczego tlumaczyc, tylko, ze nie musze tlumaczyc sytuacji "bajkowych".
moje dzieci odrozniaja nasza rzeczywistosc od sytuacji fikcyjnych/fantastycznych/bajkowych, ale na obu poziomach zadaja ADEKWATNE pytania (np. dzisiaj: "co to jest kompatybilnosc?" i "czym sie rozni Gandalf Szary od Bialego?").
zgadzam sie z Jerzym, ze nie ma uniwersalnej recepty, szczegolnie, ze konstrukcja psychiczna, sposob percepcji, szybkosc rozwoju emocjonalnego i analitycznego sa rozne.
w dodatku zyjemy w czasach, w ktorych wyobraznia nie jest czynnikiem niezbednym do zycia, ba, wielu wrecz w tym "zyciu" przeszkadza.