Autor Wątek: Trudne pytania  (Przeczytany 14857 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline Sajuuk'

  • Szafarz bracki
  • *****
  • Wiadomości: 3 018
  • Total likes: 0
  • Płeć: Mężczyzna
  • z'; DROP TABLE profile; --
    • sireliah.com
Trudne pytania
« Odpowiedź #30 dnia: Styczeń 15, 2006, 01:38:45 pm »
Cytat: "pretorianstalker"
Ja tylko chciałbym wiedzieć skąd ludzie wiedzą tyle na temat czarnych dziur Very Happy I dlaczego te wszystkie opsiy osobliwości i horyzontów zdarzeń itd. odnoszących się do czarnych dziur są tak powszechnie uznane skoro w żaden sposób nie możemy sprawdzić czy to wszystko ma coś wspólnego z rzeczywistością. Jak dochodzi się do takich informacji?


Obserwacyjnie i teoretycznie. Mamy zdjęcia przedstawiające dzieło czarnej dziury, gwiezdne tandemy czarnych dziur oraz bardzo wiele innych układów. Teoria zakłada możliwość występowania takich zjawisk, a dane obserwacyjne wskazują na zgodność z założeniem.

Czarna dziura pochłaniająca gwiazdę formuje dysk akrecyjny, który pod wpływem prędkości i ciśnienia promieniuje w wielu zakresach. Żadna inna teoria nie wyjaśnia tego lepiej niż obecność cd. Nie ma więcej danych, więc musimy polegać na zdjęciach z naszej aparatury i starać się wyciągnąć z nich maksimum informacji.

Cytuj
Astrofizyka to zajęcie dla ludzi obdarzonych ogromną wyobraźnią.


Oraz dla takich, którzy nie przyjmują nawet najbardziej eleganckich teorii za 100% prawdziwe.  ;)

Cytat: "Rhobaak"
Trudno tu mówić o siłach spajających osobliwość, bo osobliwość nie jest zwykłym obiektem fizycznym.


Z drugiej strony mechanika klasyczna obejmuje pewną ilość właściwości czarnych dziur i możemy stwierdzić, że osobliwość jest punktem materialnym, który oddziaływuje grawitacyjnie. W każdym razie na tym kończą się podobieństwa do zwykłych ciał niebieskich...  :)

Cytuj
Podejmuje się próby obserwacji tego zjawiska np. przy pomocy detektorów fal grawitacyjnych - koalescencja czarnych dziur powinna wytwarzać je w ogromnych ilościach, umożliwiając zaobserwowanie tego zjawiska z odległości miliardów lat świetlnych.


Najlepiej dziś obserwować zachowanie pobliskich obiektów materialnych i obliczyć parametry czarnej dziury. Można też liczyć, że obiekty zbliżą się na tyle, aby zostać rozerwane przez oddziaływanie grawitacyjne i doprowadzić badaczy do celu.

Btw. zastanawiam się jak miał by pracować detektor oddziaływań grawitacyjnych zwłaszcza, że nie wiemy jak one się rozchodzą w przestrzeni.  :D
"Był to chłopak tak piękny, że nie musiał się nawet myć" - T. Konwicki, "Dziura w niebie"

Offline Neratin

Trudne pytania
« Odpowiedź #31 dnia: Styczeń 15, 2006, 02:07:49 pm »
Cytat: "Sajuuk'Khar"

Btw. zastanawiam się jak miał by pracować detektor oddziaływań grawitacyjnych zwłaszcza, że nie wiemy jak one się rozchodzą w przestrzeni.  :D

Np. tak:

http://lisa.jpl.nasa.gov/

Offline Sajuuk'

  • Szafarz bracki
  • *****
  • Wiadomości: 3 018
  • Total likes: 0
  • Płeć: Mężczyzna
  • z'; DROP TABLE profile; --
    • sireliah.com
Trudne pytania
« Odpowiedź #32 dnia: Styczeń 15, 2006, 02:23:44 pm »
Ale pojedyncza czarna dziura nie wywołuje fal grawitacyjnych, bo to dotyczy tylko dwóch lub wiecej ciał w rezonansie.

Rozumiem, że laser użyty w przyrządzie obserwacyjnym będzie badał odległość i drgania między poszczególnymi modułami teleskopu? Bardzo pomysłowe rozwiązanie, chociaż wyobrażałem sobie teleskop zdolny do graficznego ukazania oddziaływań. Science-fiction.  ;)
"Był to chłopak tak piękny, że nie musiał się nawet myć" - T. Konwicki, "Dziura w niebie"

Offline Neratin

Trudne pytania
« Odpowiedź #33 dnia: Styczeń 15, 2006, 02:34:55 pm »
Cytat: "Sajuuk'Khar"
Ale pojedyncza czarna dziura nie wywołuje fal grawitacyjnych, bo to dotyczy tylko dwóch lub wiecej ciał w rezonansie.

Ale Rhobaak nie mówił o pojedynczej czarnej dziurze, tylko o koalescencji układu podwójnego. A Ty pytałeś się, jak działa taki detektor fal grawitacyjnych.

Cytuj

Rozumiem, że laser użyty w przyrządzie obserwacyjnym będzie badał odległość i drgania między poszczególnymi modułami teleskopu?

Tak (tyle że nie nazwałbym LISY, ani jej naziemnych kuzynów, np. LIGO, teleskopem, tylko po prostu interferometrem).

Offline Rhobaak

Trudne pytania
« Odpowiedź #34 dnia: Styczeń 15, 2006, 02:44:29 pm »
Cytat: "Sajuuk'Khar"
Ale pojedyncza czarna dziura nie wywołuje fal grawitacyjnych, bo to dotyczy tylko dwóch lub wiecej ciał w rezonansie.

Niekoniecznie w rezonansie. Każdy układ ciał związanych grawitacyjnie wytwarza fale grawitacyjne, dotyczy to także np. planet Układu Słonecznego. Energia tych fal jest jednak znikoma, co innego w przypadku dwóch okrążających się czarnych dziur lub gwiazd neutronowych.

Cytat: "Sajuuk'Khar"
Bardzo pomysłowe rozwiązanie, chociaż wyobrażałem sobie teleskop zdolny do graficznego ukazania oddziaływań. Science-fiction.  ;)

To tylko kwestia interpretacji i wizualizacji danych. Czarne dziury są tak prostymi obiektami, że na podstawie obserwacji samych fal grawitacyjnych można bardzo dużo powiedzieć o przebiegu koalescencji i parametrach biorących w niej udział obiektów.
It is sometimes a mistake to climb; it is always a mistake never even to make the attempt.
If you do not climb, you will not fall. This is true. But is it that bad to fail, that hard to fall?

Offline Neratin

Trudne pytania
« Odpowiedź #35 dnia: Styczeń 16, 2006, 01:55:53 pm »
A propos wizualizacji.

Trochę ładnych obrazków i animacji procesu koalescencji (nie tylko czarnych dziur) można znaleźć
tutaj i tutaj.

Na swoim twardym dysku znalazłem też grafiki, które kiedyś zrobiłem, by pokazać wewnętrzną strukturę czarnych dziur Kerra-Newmana. Przedstawiają statyczne, bardzo szybko rotujące czarne dziury, o znormalizowanych momentach pędu:

a = 0.6


a = 0.9


a = 0.99


a = 0.999


a = 1 (ekstremalna czarna dziura)


Najpierw pokazana jest czarna dziura w 'sferycznych' współrzędnych Boyer-Lindquista, potem w 'kartezjańskich' Kerra-Schilda.

W kierunku centrum widać następujące struktury: zewnętrzną ergosferę, horyzont zdarzeń r_+, , horyzont Cauchy'ego r_-, wewnętrzną ergosferę. We współrzędnych BL, osobliwość tkwi w samym centrum czarnej dziury - w miejscu styku dwóch 'kropli' wewnętrznej ergosfery. Nie jest to jednak punkt - osobliwość napotykamy tylko dla r=0, theta = Pi/2 (czyli gdy poruszamy się w płaszczyźnie równika). Naturę osobliwości Kerra dobrze widać we współrzędnych KS, gdzie zostaje ona rozpłaszczona w pierścień.

Ekstremalna czarna dziura posiada tylko jeden horyzont zdarzeń. Jeśli dalej będziemy zwiększać moment pędu (albo ładunek elektryczny) czarnej dziury, zniknie on, odsłaniając nagą osobliwość.

Offline Sajuuk'

  • Szafarz bracki
  • *****
  • Wiadomości: 3 018
  • Total likes: 0
  • Płeć: Mężczyzna
  • z'; DROP TABLE profile; --
    • sireliah.com
Trudne pytania
« Odpowiedź #36 dnia: Styczeń 16, 2006, 05:19:02 pm »
Rzeczywiście, świetnie wyglądają te symulacje.  ;)  

Na kilku filmikach widać jak destabilizuje się pole grawitacyjne dwóch supermasywnych obiektów podczas połączenia. Zasięg oddziaływania znacznie wzrasta i zaczyna wyglądać chaotycznie.

Odkopałem jeszcze inne symulacje:

Zbliżania się do czarnej dziury,

Orbitowania wokół niej.

Link do reszty symulacji
"Był to chłopak tak piękny, że nie musiał się nawet myć" - T. Konwicki, "Dziura w niebie"

Offline po prostu ja

Trudne pytania
« Odpowiedź #37 dnia: Sierpień 27, 2006, 05:09:51 pm »
Czarna dziura --> coś przypominającego kulę, ale trochę bardziej zbliżone kształtem do plamy z atramentu.
Tak według mnie.
artwy człowieku, powiedz
Jak to jest, gdy przychodzi koniec?
Czuje się ból
Czu przyjemność
Odchodzi się
Czy powraca
Jak z długiej podróży po latach
Martwy człwieku, powiedz
Dlaczego tak się boję