Co ostatnio czytaliście II

[Silent Angel]

Czy ktoś czytał "Bridę" Paulo Coelho może?
Zastanawiam się czy w ogóle warto jest kupić tą książkę, bo w sumie jego kolejne tytuły idą już tylko dzięki jego renomie, a moim zdaniem są coraz to gorsze.
Jeżeli ktoś mógłby się o tej pozycji wypowiedzieć jakoś obiektywnie byłabym bardzo wdzięczna.

[J.K. Gordon III]

Nie czytaj coelho

[achillemarozzo]

No i po ptokach - jak to się mówi w pewnych kręgach zbliżonych do Polskiej Akademii Nauk . A były to ptoki i piękne i smaczne.
Skończyłem ostatnią część zachwalanej w poprzednich postach trylogii Barreta i Gurganda. Za napisanie tejże należy się wymienionym odpuszczenie 1000 lat czyścca ( przyda się to nieżyjącemu już Pierre Barretowi ). Jest to bowiem literackie okno na świat "pełnego" średniowiecza - na ludzi, ich mentalność i obyczaje. Taki powieściowy odpowiednik "Czasów Katedr" Georgesa Duby. Kto kojarzy, temu wystarczy za rekomendację. A reszta niech się dokształca, he, he...

[Konował]

Warcraft Wojna Starożytnych trylogia w której skład wchodzą Studnia Wieczności, Dusza Demona oraz Rozbicie.

Warcraft 3 to jedna z moich ulubionych gier, niestety książki nie trzymają jej poziomu. Czyta się je łatwo i szybko co jest chyba największym plusem, niektóre opisy walki można pominąć bez problemów. Historia jest ciekawa, ale autor nie był w stanie wykorzystać jej potencjału, przerosła go najprawdopodobniej. Wątek pradawnych bogów jest niepotrzebny i wydaje się że został dodany na siłę. Bohaterowie są ciekawi, ale lepiej wypadają w grze gdzie wydają się bardziej dopracowani. Znowu zabrakło talentu autora do ich przedstawienia.

Książki tylko dla fanów serii, inni mogą sobie odpuścić.

[Ribald]

Przeczytana biografia księcia Talleyranda, pióra Waldemara Łysiaka. Jak autor sam zaznacza, ma formę eseju a nie pracy naukowej, toteż krytykę paru rzeczy sobie odpuszczę. Styl autora dosyć frywolny, niekoniecznie musi pasować, mnie akurat czytało się lekko i przyjemnie (przerobiłem całość dzisiaj od rana). Łysiak ma zacięcie do pisania o spiskach, więc akurat przy Maurycym de Talleyrand bawił się pewnie znakomicie i trzeba powiedzieć, że przedstawił go sugestywnie - książki o takiej wrednej szumowinie dawno nie czytałem (jeśli w ogóle). Człowiek niesłychanie zdolny, który swoje talenty ofiarował wszystkim, którzy dobrze płacili, zdradzającym ich przy pierwszej okazji z tymi, którzy płacili lepiej. Jeśli de Gaulle powiedział, że "interes Francji to jednak inna rzecz niż zbawienie duszy", to przy okazji tej pozycji należałoby dodać: "a zupełnie inna niż interes <kulawego diabła>" (jak go nazywali). Co ciekawe, na koniec niegodziwego życia były biskup (a zarazem ten, który w czasie rewolucji pierwszy nawoływał do skonfiskowania dóbr kleru) we Francji był fetowany. Warto przeczytać, żeby dowiedzieć się jak przedziwnie mogą układać się losy.

Sam jednak sięgnę sobie teraz do jakiejś pozycji naukowej a propos wrażego tematu. Jakieś polecanki z Waszej strony?

[achillemarozzo]

Jest też niezła biografia Xięcia Benewentu i Biskupa (he, he...) Autun, pióra żabojada Jeana Orieux, wydana chyba przez PIW w charakterystycznej serii. Inkryminowany Xiąże napisał był również memuary - wydane także i u nas.

[achillemarozzo]

Skończyłem bardzo zabawną krótką powieść Gonzalo Torrente-Ballestera "Kronika zadziwionego króla".
Jest sobie pewien dwudziestoletni młodzieniec który ma, zupełnie naturalną zachciankę - obejrzeć dokładnie swoją żonę ( dokładnie , tj. bez koszuli nocnej). Dziwne? Nie w XVII-wiecznej Hiszpanii, gdzie życie obyczajowe w najdrobniejszym szczególe regulują wytyczne kapelanów. Mlodzian jest, na swoje nieszczęście, królem Hiszpanii Filipem IV. Nagich kobiet oglądać mu nie wolno (chyba, że na obrazach o tematyce mitologicznej, a i to pod kluczem i za pisemnym zezwoleniem prymasa). Do żony się go dopuszcza tylko od czasu do czasu, w celu prokreacyjnym - za zezwoleniem dworu (bezcenny opis nocnej koszuli z krzyżem i napisem Apage Satanas! w wiadomym miejscu).  Królestwo jest zadłużone do cna u włoskich bankierów, a przy tym średnio sobie radzi na wojnie w Niderlandach - w tej sytuacji królewski "grzech" sprowadzi Karę Bożą oraz katastrofę ogólnonarodową. Jak tu sobie poradzić?
Pomóc, albo przeszkodzić, fajtłapowatemu monarsze mogą dworacy, niebanalnie nakreśleni przez autora. Mamy więc sympatycznego Wielkiego Inkwizytora, który nad swąd autodafe przedkłada aromat pieczonej polędwicy, znerwicowanego dworskiego faworyta, paskudnego mnicha-manipulanta, enigmatyczego jezuitę i hrabiego znikąd. Świetne i ciepłe charakterystyki bohaterów: jako to np. ulubionego monarszego spowiednika - byłego żołnierza, którego konfratrzy najchętniej by się pozbyli "...bo człowiek, bez względu na to jak pobożnym jest mnichem, który sypiał z Włoszkami, Flamandkami, Francuzkami i Turczynkami (z tego co wiadomo) nie mógł służyć za przykład tym, którzy mieli pod ręką tylko Hiszpanki, i to z tych spokojniejszych."
Książka w zabawny sposób mówi o poważnych problemach: zakłamaniu, obłudzie i manipulacji, ale i o tym jak zachować niezależność myślenia. Warta polecenia

[achillemarozzo]

Przyjemnie się przeczytało także knigę Maxa Brooksa pt. "Wojna Zombie". Wiadomo o czym, już z tytułu - ale tym razem oklepany temat został potraktowany całkiem niebanalnie. Książka ma bowiem formę wywiadu z uczestnikami ogólnoświatowych zmagań z plagą żywych trupów. Zmagania te zakończyły się zwycięstwem ludzkości, chociaż ... Spowiadają się ze swoim przygód generałowie i szeregowi żołnierze, asy wywiadu i kryminaliści, ale także i tzw. szarzy obywatele: fajtłapowate nastolatki, gospodyni domowa czy niepełnosprawny cieć. Rozmach autora imponuje (co nie dziwne przy tym temacie): mamy więc opis paniki i zarazy od Alaski po Afganistan. Same historyjki prezentują się bardzo smakowicie nie tyle ze względu na nieodłączne flaki i dziurawienie trupów ogniem maszynowym, co dla zawartych dosyć smutnych obserwacji natury ludzkiej. Jak zarobić na szmuglu uchodźców z ogarniętych plagą Chin, jaki jest najskuteczniejszy sposób marketingu farmaceutycznego, jak robi kokosy brazylijska klinika chirurgiczna, skąd wytrzasnąc posiłek w wygłodzonym obozie dla uciekinierów, na czym spędza czas japoński nastolatek-otaku?
Paradoksalnie, albo i nie, straszą właśnie te "niedopowiedziane" fragmenty, w których zombiaki przewijają się tylko jako dalekie tło dla narratora. Jak, moja ulubiona, niepokojąca opowieść południowokoreańskiego pogranicznika o znikającym narodzie KRL-D.
Przyjemna lektura na wakacje.

[truposz]

Ostatnio w moje łapska wpadła całkiem świetna antologia czarnego kryminału, pod zaskakującym tytułem "Arcydzieła czarnego kryminału", pod redakcją Peter'a Haining'a, wydana w tym roku.
W zbiorku tym znalazły się tak znane nazwiska jak Carroll John Daly, Dashiell Hammett (ten od Sam'a Spade'a), Raymond Chandler (tego chyba wszyscy znają), MacKinlay Kantor, Stephen King i wielu innych. Pojawia się nawet króciutkie opowiadanko Quentina Tarantino, które okazuje się być fragmentem pewnego filmu - ale w swój czarnohumorzasty sposób bawi do łez.
Cały zbiór podzielony jest na 3 części, a opowiadania w każdej z nich poświęcone są kolejno prywatnym detektywom, gliniarzom w policji i gangsterom. Dobór materiału jest naprawdę świetny, przekład na polski nie pozostawia zastrzeżeń - czyta się więc świetnie, z zaciekawieniem i zaskakująco szybko, jak na coś co ma prawie 400 stron
Co więcej - ten zbiorek wydaje się być pozycją wartą uwagi dla każdego miłośnika czarnego kryminału, ponieważ przybliża twórczość pisarzy mniej znanych, a również tworzących ciekawe rzeczy.
Jednym słowem - polecam!!

[Szyszka]

Czy ktoś czytał "Bridę" Paulo Coelho może?
Zastanawiam się czy w ogóle warto jest kupić tą książkę, bo w sumie jego kolejne tytuły idą już tylko dzięki jego renomie, a moim zdaniem są coraz to gorsze.
Jeżeli ktoś mógłby się o tej pozycji wypowiedzieć jakoś obiektywnie byłabym bardzo wdzięczna.

http://dodajdoulubionych.blox.pl/2008/06/Brida.html
wybacz autoreklamę, ale wszystko co można o tej książce powiedzieć, to właśne tam powiedziałam. A i tak uważam, że byłam miła :P

Przegryzam się przez "Ciemność płonie" Ćwieka i o ile Dworzec Główny w Katowicach mnie zachwyca, tak wszystko inne irytuje. Poza tym Ćwiek wybitnie ma jakąś pluszomiśkofilię, jeszcze jeden pluszak z poczciwym wyrazem mordki i zafunduje sobie lekkiego pawia, takiego maciu-maciu, ale w technikolorze.

Ale Heniek rządzi, żałujcie, żeście do starej Komiksowni nie zaglądali :P

[Konował]

Ostatnio czytałem Najgłupszego Anioła i Pana milczącego królestwa, zwłaszcza ta druga książka przypadła mi do gustu, w końcu jej autor napisał wcześniej Czarną Kompanię

I teraz nie mam czego czytać, po jaką serię fantasy warto sięgnąć, podobną do twórczości Martina, Cooka czy chociażby Sapkowskiego ?

[Szyszka]

Wbijam zęby w "Epidemie i zarazy" czyli zbiorek opowiadań spod pióra tych "z wyższej półki".

Pilipiuka czyta się rewelacyjnie, jest mistrzem dialogu. Całe opowiadanie przeczytałam w 7,5 minuty, nie mogłam się oderwać, perełka. Reszta czeka na pożarcie i przetrawienie, jestem pełna dobrych myśli, jako że opowiadania są o tyle dobre, że sa krótkie i czyjaś niespecjalnie mi leżąca maniera nie zdąży mnie zdenerwować

Idę czytać, ha.

[Sajuuk']

"Limes Inferior" Janusza Zajdla - książka, po której z przyjemnością wypożyczyłem resztę dostępnych w mojej bibliotece książek tego autora. Wizja dystopijnego ustroju idealnego opartego na zautomatyzowanej produkcji gdzie praca rąk ludzkich nie jest już potrzebna, obywatele są zaś podzieleni według siedmiu klas określających ich zdolności intelektualne. W tym quasi-komunistycznym i totalitarnym systemie znakomicie odnajduje się zawodowy lifter - człowiek nielegalnie podnoszący klasę w zamian za zapłatę w punktach (po prawdziwy komunizm pieniędzy nie potrzebuje ). Prosperuje sobie znakomicie aż do momentu zainteresowania się nim władz i niespodziewanego awansu społecznego, a z góry jak można przypuszczać lepiej widać prawdziwe oblicze systemu. Trudno w kilku słowach scharakteryzować dobrą książkę by nie wydała się płytka, ale możecie mi wierzyć, że autor pisząc ją w 1979 roku potrafił użyć rzeczywistości peerelowskiej do stworzenia nieskażonego banalnością, społecznego s-f.

[Szyszka]

a teraz wyobraź sobie, że ja z głupoty przeczytałam najgorszą na świecie zajawkę w której padło zdanie "i nikt nie wie, że ten świat tak naprawdę...", no, informację praktycznie z samego końca książki. Nie wiem, jak wydawnictwo mogło dopuścić do umieszczenia takiego świństwa na okładce. Dranie. Połowę przyjemności mi z czytania zabrali.

[Konował]

LI to genialna książka, a zdradzenie zakończenia na okładce to coś na prawdę wyjątkowego, ciekawe dlaczego w kryminałach się nie przyjęło ?

W książkach Zajdla zakończenie pozostawia ogromny niedosyt (oceniam na podstawie LI, paradyzji, historii planety Ksi). Historie kończą się w najciekawszym punkcie, jednak sposób w jaki autor je zamyka daje nadzieję na happy end
W LI była to

Spoiler: pokaż

bransoletka dodająca nadludzkiej siły

a w Paradyzji

Spoiler: pokaż

"tabletki na klaustrofobię"

z tego co pamiętam