Część druga.
Czarne perełki to precyzyjnie wykonane kuleczki, pomiar wielkości każdej z nich, jest skalowany według masy pyłu magnetycznego. Każda materia, czy to w postaci cienkiej szpileczki, czy w postaci dowolnej wielkości zbioru tych cząsteczek, np. gwiazdy, zawsze w stosunku do swej masy, posiada odpowiednią masę pyłu magnetycznego. Dysponując możliwością do określania masy pyłu magnetycznego, można z absolutną precyzją określić wielkość masy badanej materii.
Z dużą siłą zwinięte kuleczki posiadają masę precyzyjne wyliczoną i zadysponowaną, według masy każdej cząsteczki składającej się na wielkość czarnej perełki. Efektem tego tak precyzyjnego podziału czarnej materii, jest absolutnie jednorodna wielkość czarnych perełek. Taka jednorodność masy, świadczy o identycznym dla wszystkich perełek, sferycznym polu magnetycznym, jakie wokół tej masy wiruje. Idealna kulistość czarnej perełki, skutkuje jednakowym w jej całej sferycznej przestrzeni charakterem pola magnetycznego.
Identycznej wielkości sfery magnetyczne z czarną perełką w ich centrum, tworzą pierwszy poziom geometrycznej przestrzeni wszechświata. Systematycznie wypełniają pustą przestrzeń, tworząc precyzyjny przestrzenny układ jednakowych form kulistych. W trakcie, gdy proces powiększania przestrzeni uzyskuje coraz większy zasięg, sfery magnetyczne czarnych perełek podlegają rosnącemu naciskowi. Na ich zewnętrzne powłoki, równomiernie z kierunków do centrum wszechświata rośnie nacisk sfer leżących na styku powłok magnetycznych. Nacisk ten przekazywany jest kolejnym partiom sfer, aż dojdzie do centrum i wyrówna się w całej przestrzeni. Siła nacisku, jest kontrolowana na obrzeżu sfery kulistej w miejscu gdzie jest dysponowana moc do powiększania kulistej przestrzeni wszechświata.
Nacisk przyczynia się do występowania uśpionej mocy, która może wyładowywać się, tylko w miejscach zakłócenia jednorodności tej przestrzeni. Zakłócenie jednorodności w przypadku, gdy wystąpi objawi się jako pierwszy poziom chaosu. Taki rodzaj budowy przestrzennej i występowania w jej konstrukcji uśpionych mocy, umożliwia powstawanie zmian, jako rozwoju, ale w charakterze chaosu.
By takie zmiany na poziomie wyładowania uśpionej mocy o charakterze chaosu, spowodowały rozwój konstruktywny, muszą przebiegać w środowisku nasyconym budulcem. Cecha fizyczna znana jako rozprężanie w przypadku czarnych perełek, określa występujący na ich powierzchni proces erozji.
Stan fizyczny środowiska nowo powstającej przestrzeni, charakteryzuje się bardzo dużą różnicą pomiędzy pustą przestrzenią i silnie zwartymi kulkami. Naturalną cechą jest prób wyrównania ciśnień. Proces fizyczny, który rozpoczyna swoje działanie, zakończy się w momencie wyrównania sił, wzajemnie na siebie oddziaływujących. Czarne perełki, zbudowane są z cienkich a długich cząstek o podobnej masie i wielkości. Pomimo wzajemnej obojętności magnetycznej, posiadają one potencjał magnetyczny, lecz jest on zrównoważony poprzez proporcjonalne rozłożenie materii w konstrukcji tej długiej a cienkiej cząsteczki.
Opisywany stan fizyczny tego środowiska, jest przyczyną do wystąpienia erozji w miejscu gdzie jest za duże ciśnienie. Powierzchnie perełek zaczynają podlegać erozji, jednak proces ten nie jest zbyt ekspansywny. Przyczyna tkwi w budowie cząsteczki i w technologii zwijania, stosowanej podczas wykonywania tych kulek.
Do właściwego zrozumienia, istoty działania procesów fizycznych, zarówno w tej przestrzeni jak i w całej ewolucji materii wszechświata, przedstawię szczegółową budowę tu występującej cząsteczki. Dodam tylko, że jest ona jedynym rodzajem materiału, z jakiego wyewoluuje się w przyszłości cała materia wszechświata. I to zarówno materia, z której powstaną gwiazdy, z której powstanie biologia, jak również materia, z której wyewoluują się istoty duchowe. Wyprzedzając efekty opisywanego procesu fizycznego, dodam tylko, że obecnie nauka ziemska już ten materiał rozpoznała. Lecz to rozpoznanie, mieści się w zakresie stwierdzenia, które mówi o występowaniu jakiejś nieznanej czarnej materii.