"Piekło, niebo"

[beacon]

Spoiler: pokaż

Pod koniec komiksu bohater zaczyna dogadywać się z matką, na jego twarzy pojawia się uśmiech, że ona wreszcie nawiązała z nim kontakt. Razem wynoszą ten wazon. To znamienne, co się tam dzieje. Bohater trafił do piekła, ale się z niego wydostał i wyszedł wzbogacony.Tutaj nie masz napisanego niczego wprost, trzeba trochę się wysilić, żeby zrozumieć. Wszystko w tym komiksie jest bardzo subtelnie pokazane i wymaga czytelniczego zaangażowania.

Dochodzi też symbolika piekła i nieba wymalowanych na chodniku. Ją warto przemyśleć.

To, że Ci się nie podoba, to jedno. To, że zaniedbujesz pewne fakty, to drugie. A zapominasz o samiuteńkich ostatnich wydarzeniach: rozmowa z matką o szkole i wazonie plus ostatnia plansza. One są niewyraźnym happy endem.

@gashu

Co do mojego czepialstwa - tak nakreśliłeś swoją wypowiedź, że wynika z niej, że nie lubisz wszystkiego co nie jest wesołe. Chyba nie to chciałeś przekazać, skoro w Blanketsach smutna historia Ci się podobała. To pewnie kwestia niejasnego przekazu. Nie traktuj mnie jak Policjanta Myśli, po prostu sie nie zrozumieliśmy


A co do "co autor miał na myśli" - ostatnio obserwuję coś takiego (głównie w szkole, maturalna klasa i lekcja polskiego), że ludzie koniecznie chcą myśleć na przekór z tym co autor miał na myśli, powołując się na nonkonformizm i takie tam różne (które skądinąd w zdrowej odmianie są bardzo cennymi cechami). Zaniedbują niektóre elementy treści utworu, żeby nie burzyć ustalonego samemu sobie klucza interpretacji. Należy oddzielić własne przemyślenia od treści utworu. A co do treści utworu - ją trzeba odgadywać poprzez odpowiadanie na to pytanie z czarnym pi-arem: "co autor miał na myśli".

[Dariusz Hallmann]

Z chęcią przeczytałbym  komiks o nieśpiesznej, sennej narracji, o nudzie i letniej depresze i rozczarowaniach, ale taki, który by mnie przy tym nie zanudził. "Piekło, niebo" niestety nie spełnia tego wymogu, zupełnie mi nie podchodzi, na dodatek drażni mnie to rysowani postaci bez żuchwy, z szyją przechodzącą bezpośrednio w głowę.

Jak sądzisz, 440i4, gdzie w takim razie Arne Bellstorf popełnił błąd? Które z jego zabiegów artystycznych spowodowały, że "Piekło, niebo" jest dla Ciebie komiksem nudnym?

[Gashu]

na dodatek drażni mnie to rysowani postaci bez żuchwy, z szyją przechodzącą bezpośrednio w głowę.

Powyższa wypowiedź sugeruje, że "Piekło..." to komiks przynajmniej na miarę "Pokoleń", ew. innych "Gangów Radomia". 

Co do mojego czepialstwa - tak nakreśliłeś swoją wypowiedź, że wynika z niej, że nie lubisz wszystkiego co nie jest wesołe. Chyba nie to chciałeś przekazać, skoro w Blanketsach smutna historia Ci się podobała. To pewnie kwestia niejasnego przekazu

W zamierzeniu moja pierwsza wypowiedź w tym temacie miała mieć charakter żartobliwy, ot - takie mrugnięcie okiem . Nie spodziewałem się, że niektórzy się tak poobruszają. 
Dlaczego omawiany komiks mi "nie podszedł" - nie wiem - i jako, żem leniwy, niespecjalnie chce mi się to analizować. Być może chodzi o ciamajdowatego, głównego bohatera (który jakoś nijak nie wzbudza mojej sympatii), być może o senny, leniwy klimat, a być może o nudę wylewającą się z każdej strony. Jak już wcześniej pisałem - nie twierdzę, że jest to nieudany komiks - jest to jedynie pozycja, która nie przypadła mi do gustu. Zważcie na to, że gdyby wszystkim podobało się to samo, byłoby strasznie nudno (zupełnie jak w komiksie  ).

[ZBÓJCERZ]

To mój pierwszy post, więc witam wszystkich !
"Piekło, niebo" zupełnie mi nie wszedł - średnie rysunki, fabuły właściwie żadnej. Nudno, smętnie, nijako... Właściwie dziwię się, że komuś mogło się spodobać. Może zrobię jeszcze drugie podejście za jakiś czas, trochę z innym nastawieniem.

[beacon]

@Zbójcerz

Może po prostu komiksy obyczajowe są nie dla Ciebie. W nich nie będziesz miał raczej wartkiej akcji i takich tam.

@Gashu

No wiesz, mi Twoja wypowiedź zabrzmiała jak komentarz z onetu ;P No offence, ale takie było pierwsze wrażenie.

Wygląda na to, że w Twoim wypadku nuda w fikcji udzieliła się i Tobie i zostałeś nią zarażony ;p

A komiks jest specyficzny, ale mi przypadł do gustu. Lubię takie delikatne i nienachalne komiksy. I tyle.

[4-staczterdzieściicztery]

Jak sądzisz, 440i4, gdzie w takim razie Arne Bellstorf popełnił błąd? Które z jego zabiegów artystycznych spowodowały, że "Piekło, niebo" jest dla Ciebie komiksem nudnym?

Nijaki główny bohater ( ani się go lubi, ani nie lubi ), a klimat w połączeniu z przebiegiem zdarzeń powoduje, że nuda istotnie wylewała mi się z każdej strony, podczas lektury.
Zanim beacon zaproponuje, iż może komiksy obyczajowe nie są dla mnie, chciałbym jasno powiedzieć: nie tylko czytam, ale nawet lobię komiksy obyczajowe. Niekoniecznie też oczekuje po nich wartkiej akcji i takich tam.

Powyższa wypowiedź sugeruje, że "Piekło..." to komiks przynajmniej na miarę "Pokoleń", ew. innych "Gangów Radomia".  Smile

Przepraszam, nie rozumiem.

[beacon]

Spokojnie, nie miałem zamiaru zarzucać Ci niczego

Co do głównego bohatera - dzięki tej nijakości jest dość anonimowy i jednocześnie można go traktować jako przedstawiciela pewnego pokolenia i rozpatrywać jego przygody (dość śmiałe słowo w tym wypadku ;D) jako bardziej uniwersalne.

Ale ja się do niego przywiązałem. Uwielbiam depresyjnych bohaterów prawie tak jak skopanych przez życie detektywów.

[metzen]

Depresyjny bohater jest fajny, jeśli ma charakter. Jeśli służy jedynie jako makieta przedstawiające pewne pokolenie, to nie ma w nim według mnie niczego super-ciekawego ; )
A z bohaterami 8 9 10 jest tak, że każdy faktycznie służy do zaprezentowania pewnych wzorców i typowych zachowań. Tyle, że coś takiego można było zrobić również dając tym postaciom duszę...

[beacon]

Pewnie tak, ja nie odczuwam u nich braku charakteru czy ducha. Ale na pewno nie są to szczególnie barwne postaci.

[Dariusz Hallmann]

Jak sądzisz, 440i4, gdzie w takim razie Arne Bellstorf popełnił błąd? Które z jego zabiegów artystycznych spowodowały, że "Piekło, niebo" jest dla Ciebie komiksem nudnym?

Nijaki główny bohater ( ani się go lubi, ani nie lubi ), a klimat w połączeniu z przebiegiem zdarzeń powoduje, że nuda istotnie wylewała mi się z każdej strony, podczas lektury.

Myślałem, że będziesz bardziej konkretny.
Ja widzę to zgoła inaczej: główny bohater przykuwa uwagę i jest wiarygodny, klimat jest leniwy i duszny jak skwarne, wakacyjne popołudnie, a przebieg zwyczajnych zdarzeń - uszlachetniony perfekcją komiksowej narracji.

[adro]

No niestety ja rowniez mam mieszane odczucia jesli chodzi o ten komiks.W zasadzie przychylam sie do tego co napisal Gashu w swoim poscie. Niestety w piekle i niebie dzieje sie za malo i jest dosc nudnawo. Glowny bohater to tez nic specjalnego. Rysunki wg mnie tez sa raczej srednie. Po lekturze tego komiksu niewiele zostalo mi w glowie. Coz nie kazdemu musi sie podobac dany komiks
A Ty dariuszu zostales przeglosowany  (taki zarcik)Mam wrazenie, ze autor piekla i nieba mogl i powinien poprowadzic ten komiks inaczej, dynamiczniej, smieszniej, z jakims jajem. Niestety tego wszystkiego zabraklo w tym komiksie
pozdro           

[graves]

Ja widzę to zgoła inaczej: główny bohater przykuwa uwagę i jest wiarygodny, klimat jest leniwy i duszny jak skwarne, wakacyjne popołudnie, a przebieg zwyczajnych zdarzeń - uszlachetniony perfekcją komiksowej narracji.

Wczoraj przeczytałem (w pociągu z Krakowa do W-wy). 15 minut czytania.
Czy nic po nim nie zostało. Wręcz przeciwnie.
Zgadzam się z tym co napisął Darek. Klimat jest leniwy, nawet bardzo.

Spoiler: pokaż

Opowiada zresztą o zblazowanym młodzieńcu, któremu kompltenie nic nie chce się robić, bo uważa, że nic nie jest ważne i warte zachodu. Z drugiej strony, ma on żal do matki z powodu ojca. Wini ją za to. I dopiero własne niepowodzenia sercowe i kłopoty ze zrozumieniem z Miriam przyczyniają się do tego, że nieco inaczej zaczyna patrzeć na te sprawy.

Komiks skłania do przemyśleń. Graficznie nizwykle dobrze jest dopasowany do opowieści. Piękne opowiadanie obrazem o nudzie

Adro>> Ten komiks jest świetnie przemyślany i poprowadzony, ale nie dla Ciebie. Kup inny

[4-staczterdzieściicztery]

Jak sądzisz, 440i4, gdzie w takim razie Arne Bellstorf popełnił błąd? Które z jego zabiegów artystycznych spowodowały, że "Piekło, niebo" jest dla Ciebie komiksem nudnym?

Nijaki główny bohater ( ani się go lubi, ani nie lubi ), a klimat w połączeniu z przebiegiem zdarzeń powoduje, że nuda istotnie wylewała mi się z każdej strony, podczas lektury.

Myślałem, że będziesz bardziej konkretny.
Ja widzę to zgoła inaczej: główny bohater przykuwa uwagę i jest wiarygodny, klimat jest leniwy i duszny jak skwarne, wakacyjne popołudnie, a przebieg zwyczajnych zdarzeń - uszlachetniony perfekcją komiksowej narracji.

Nie wiem czy jestem w stanie napisać coś bardziej  konkretnego o tym komiksie. Nie skłania mnie do żadnych przemyśleń, ani nie dostarcza rozrywki, za wyjątkiem kilku ostatnich stron nie znajduję nic interesującego w nim.
Na pewno nie jest łatwo zrobić zajmujący album o nudzie, skoro są czytelnicy oczarowani "Piekłem, niebem", to autorowi w pewnej mierze się udało, ale mnie osobiście ta próba nie przekonała,

[Blacksad]

To chyba jednak chodzi o osobiste doświadczenia. Bez nich "Piekło, niebo" trudniej odebrać.
Upalne lato 1993, oblana matura plus rozstanie z moją ówczesna "Wielką Miłością". Bezcelowe snucie po łódzkich osiedlach, wakacyjnie opróżnionych. Acha, wtedy pożyczało się VHS, książki lub kasety audio zamiast gier czy CD. Wtedy poznałem Kerouaca i Hessego. I Waits'a. I wujek mi powiedział, że go ze szkoły wywalili za bójke na przerwie. Został moim idolem!:)
To komiks o porażce i podnoszeniu sie z niej - a kto takiej porażki nie doświadczył, temu i trudno będzie się w "Piekle, niebie" jakoś odnaleźć. Jakiego podbródka by nie miał:)

[Julek_]

To chyba jednak chodzi o osobiste doświadczenia. Bez nich "Piekło, niebo" trudniej odebrać.
Upalne lato 1993, oblana matura plus rozstanie z moją ówczesna "Wielką Miłością". Bezcelowe snucie po łódzkich osiedlach, wakacyjnie opróżnionych. Acha, wtedy pożyczało się VHS, książki lub kasety audio zamiast gier czy CD. Wtedy poznałem Kerouaca i Hessego. I Waits'a. I wujek mi powiedział, że go ze szkoły wywalili za bójke na przerwie. Został moim idolem!:)
To komiks o porażce i podnoszeniu sie z niej - a kto takiej porażki nie doświadczył, temu i trudno będzie się w "Piekle, niebie" jakoś odnaleźć. Jakiego podbródka by nie miał:)

Nie odważałybym się na podobnie wyznanie, na forum, czy w innej internetowej, publicznej formie. Podziwiam Twoją odwagę. Zwalam ją jednak na Twój dystans i liczę, że kiedyś stać mnie będzie na takiego posta.

Ja swoich porażek, w życiu osobistym i uczelniano-szkolnym miałem naprawdę sporo, długo by wyliczać. Ale jakoś nigdy nie należałem od osób, które wtedy spędzały wieczory na lekturze wykwintnej literatury (i pewnie dlatego nie mialem okazji zaznajmić się z Remarkiem  ), szukałem ekspiacji w znacznie mniej kulturalny sposób. I nawet teraz trudno mi je kompensować komiksem, skoro po dziś dzień boję się nawet zajrzeć do mojego "martwych pamiątek grobowaca" i teczki z grafomanią.