Co ciekawego oglądacie? 2.0

[Skrzydlaty]

Acchi Kocchi - odwilkowa polecanka, która okazała się być wyjątkowo ciepluchnym tytułem. Do tego wręcz stopnia, że bardziej by mi pasowała do sezonu zimowego, akuratnie do kubka kakao i byle się ogrzać.

Co prawda setting odcinków był dość klasyczny - walentynki, święta, nowy rok i tak dalej, nawet z zapętleniem - ale główna składowa, czyli ciekawy zestaw postaci, pięknie się w to wszystko wpisywał.

Zaczynając od nieciapowatego głownego bohatera - Io - powielającego wciąż dość rzadki, mimo że coraz popularniejszy archetyp protagonisty w okularkach,  który przy swoim stonowanym zachowaniu idealnie wpisuje się we wszelkie kakkoi~ i pokrewne.

Do tego tsundere z najmniejszym możliwym stężeniem tsun, jakie kiedykolwiek zaistniało i prawie samym dere. Zresztą, nawet sposób w jaki Tsumiki okazywała złość był rozbrajający i uroczy - przysięgam - doskonała odskocznia od tych wszystkich automatycznie generowanych "B-baka", "It's not like I (...)". Do tego troszeczkę z air-head'a i wyszła postać jedyna w swoim rodzaju.

Poza tym koleżanka-naukowiec, w dużej mierze napędzająca serię elementami humorystycznymi, koleżanka - typowy airhead, tak dla kontrastu, i kumpel głównego bohatera, ten trochę mniej stonowany, też dla kontrastu. Z takim zestawem, włączając w to zauważalnie obecny koci motyw, powtarzający się czy to w mowie, czy zachowaniu postaci, oglądało się Acchi Kocchi naprawdę wspaniale. Zwłaszcza, że więź między Io a Tsumiki od samego początku zostaje wyraźnie zaznaczona i ich przesłodką koegzystencję ogląda się z niebywałą przyjemnością.

I może nie będzie to najśmieszniejsza seria świata, najbardziej porywająca i angażująca, wysokobudżetowa, ale w kategorii heart-warming zdecydowanie  mogłaby powalczyć. Dla mnie solidne 8/10, nawet z pewnymi sekretnymi plusikami za odważne kreacje bohaterów, gdzie twórcy pobawali się trochę z istniejącymi już schematami. Strasznie lubię, kiedy coś takiego dzieje się w nieskomplikowanych produkcjach. Naprawdę miła odmiana.

[Wilk Stepowy]

Aaa, wiedziałem, że Ci się spodoba xD Można na Ciebie liczyć : )
Poza tym seria ma najfajniejsze jakie widziałem i idealnie dopasowane graficzne wstawki narracyjne. Imo kapitalny pomysł.

[Skrzydlaty]

Fate/Zero S2

Nałatwiej będzie mi polecieć z tym co mi się nie podobało, bo w gruncie rzeczy cała reszta stała na najwyższym poziomie, podobnie zresztą do pierwszego sezonu.

- duże ilości CG naraz. Co prawda w wielu miejscach wyglądało faktycznie przepięknie i w wielu pasowało, ale były i momenty, gdy się nie sprawdzało. Walka powietrzna z samego pierwszego odcinka zupełnie do mnie nie przemawiała, czasem też tło tak bardzo szło w stronę realizmu, że umieszczone na nich rysunkowe postacie wyglądały nie do końca naturalnie.

- character developement, który poszedł w dość jasno określonym kierunku. Co mam na myśli - w pierwszym sezonie jednym z elementów, który mnie totalnie zniszczył, było to, że każda postać miała bardzo wyraziste motywy i pobudki. Praktycznie tylko jeden szaleniec od czapy i reszta trudna do bliższego określenia - nikt nie był do końca zły, ani dobry, wliczając w to zresztą głównego bohatera. Każdy miał po prostu swoje cele do zrealizowania. Co prawda dalej precyzja z jaką nakreślono postacie była fantastyczna, ale im dalej, tym coraz bardziej zauważalny stawał się podział na dobry/zły.

- może ciut za duże ilości dramy i jazdy po bandzie w niektórych momentach. Kiedy zbyt dużo postaci umiera, odnosi porażkę, cierpi, kiedy staje się to trochę zbyt skrajne - całość traci to w moich oczach na pewnej autentyczności, w którą można by się wczuć. A historie Emiyi i Kariyi właśnie poleciały w moim odczuciu parę kroków za daleko.

Co oczywiście nie zmienia faktu, że drugiego takiego shounen'a/seinena w tych klimatach prędko nie będzie. Produkcji tak mocno przesiąkniętej pasją twórców, która jak dla mnie, aż biła z ekranu. Dopracowanej w tak wielu elementach - choreografii walk, ich dynamice, złożoności akcji, ciągłych zwrotach, kreacji świata i bohaterów, wyważeniu, przy jednoczesnym nadanym znaczeniu dla każdej pojedynczej postaci, gdzie nikt od początku nie jest tym jawnie najsilniejszym - uch, cudo. Pod tym względem mam nadzieję, że wielu twórców weźmie z tej produkcji przykład i powieli pewne rozwiązania. I nie mówię tu nawet o animacji, co o mangach i nowelkach, na których podstawie to wszystko będzie potem robione. Tutaj pasji i zaangażowania z pewnością nie zabrakło.

Uch, może jeszcze sobie kiedyś obejrzę w blu-ray'u, 9/10.

[cpt. Misumaru Tenchi]

Ależ ten Accel World nierówny w moich oczach. Skończyły się patetyczne bitwy i już znowu super mi się ogląda. Oby przez kilka odcinków był od nich spokój, bo inaczej znowu będę się na nich nudził.

[Ganossa]

Michiko to Hatchin - seria wygrywa już samymi postaciami. Do tego bardzo dobra animacja i niezła muzyka. A jestem dopiero po 3 odcinkach. Klimat lekko kojarzy się z tym z Cowboy Bebop. Jak na razie bomba.

[cpt. Misumaru Tenchi]

Wierz mi że dalej będzie jeszcze lepiej. Niektóre odcinki były lepsze niż bebopowe.

[Shirosama]

Zacząłem oglądać Hidan no Aria i jak na razie wydaje się fajne. Mam nadzieję, że wszystkich polubię.

[Skrzydlaty]

Mnemosyne: Mnemosyne no Musume-tachi

Duża ilość fajnych pomysłów, ciekawa fabuła, lubialne postacie z naciskiem na główną bohaterkę, często i gęsto dobrze skonstruowane dialogi, a to wszystko posypane zbyt dużą ilością przemocy dla przemocy i cycków dla cycków. Dla niektórych pewnie zaleta, dla mnie wada. W zasadzie gdyby w obrębie settingu pozostawić kobiety w okularach

Spoiler: pokaż

<3

, wódkę, jakieś zagadki/intrygi i stonować trochę tempo, to byłbym zakochany.  Ale przynajmniej 8/10 się należy, tak czy inaczej.

Sankarea

No i znowu wpadłem w sidła własnych oczekiwań. Zauroczony openingiem, endingiem i przyjemnym design'em głównej bohaterki liczyłem na równie przyjemną serię. Niestety o ile jeszcze pierwsze odcinki się spisywały, to im dalej w las, tym wszystko zaczęło się bardziej rozpadać.

Rea zaczęła mnie drażnić i postanowiłem kibicować dziewczynie z sąsiedztwa (i znowu na myśl przychodzi mi Shuffle! :3), wątki z jej ojcem i matką przyprawiały mnie o jeszcze większą gorączkę, niż obecnie posiadam, a ogólna konstrukcja stojąca za kolejnymi odcinkami chyba nie została szczególnie przemyślana.  I może to i wina limitu 12 odcinków, ale naprawdę miałem wrażenie, że ktoś nie wiedział w którym momencie, co i gdzie tutaj wcisnąć. Wrzucony gdzieś pod koniec odcinek o niczym, z udziałem siostry bohatera i jego koleżanek, był tego najlepszym przykładem.

Zabrakło mi też jakiejś wyraźniejszej nastrojowości (znowu używam jakiegoś słowa, nie będąc pewnym znaczenia) stojącej za anime, budowanej chociażby poprzez ścieżkę dźwiękową. Przecież lwia część sukcesu takich produkcji jak Angel Beats!, Toradora!, czy chociażby kochane i starusieńkie Chobits to właśnie 10/10 soundtracki, podkreślające każdą pojedyńczą chwilę, ubarwiające całe anime, nadające zupełnie nowy ton i wymiar. 

Nie wiem, zabrakło mi jakoś w tej produkcji serca włożonego w wykonanie, myślałem że będzie lepiej. 7/10

Edit:

W ogóle, nagle się zniesmaczyłem i postanowiłem, tak żeby się odniesmaczyć, wrzucić tutaj właśnie kawałek z Chobitsowego OST'a. I to nie jakiś towarzyszący poważnej, nastrojowej, ważnej chwili - tylko właśnie  będący tłem dla zwykłych pierdółkowatych momentów, coś co się zazwyczaj olewa. A tutaj samo piękno, urok, słodycze i cukierki do słuchania, no ughhhhhhhhhhhhhhhhhhadfagshdg

https://www.youtube.com/watch?v=UKo09FW9hik 

[Wilk Stepowy]

Dla mnie Mnemosyne miało zbyt chaotyczną konstrukcję i zbyt dużo przemocy. Fabułę, sporo wątków i dialogi rzeczywiście miało fajne, ale to nie wystarczyło, bym jakoś cieplej ocenił to anime. Szkoda, że zdecydowali się jedynie na 6 epków. Jakby ich było 12, to mogłaby wyjść z tego dużo ciekawsza produkcja.

[Skrzydlaty]

Miały po 40 minut, więc to takie oszukiwane 12 x). Co do chaotycznej konstrukcji - akuratnie te skoki w czasie, jeżeli o nich mówimy, całkiem mi się podobały, był to jeden z tych pomysłów, który przypadł mi do gustu. To jak zmieniało się biuro, jak pod koniec było rozwalone - ogólnie ktoś włożył w to wszystko kawał roboty, zresztą na samą dobrą robotę grafików od teł też zwróciłem uwagę.

[Shirosama]

Mnemosyne: Mnemosyne no Musume-tachi

Jedna z głównych bohaterek Mnemosyne (ta najfajniejsza) ma głos Shany ( Kugimiya Rie) : )

Ogólnie świetne anime, ale bardzo brutalne i o dosyć ciężkim klimacie.
Poza tym był świetny fanserwis z udziałem dziewczyn. Taki dosyć wyjątkowy i bardzo dobrze pokazany.

akuratnie te skoki w czasie, jeżeli o nich mówimy, całkiem mi się podobały

Skoki w czasie to największa zaleta tego anime. Fajne jest obserwowanie jak zwykli ludzie się zmieniają, a te dziewczyny są cały czas takie same.




A poza tym wczoraj skończyłem oglądać Hidan no Aria. To jedno ze słabszych anime, gdzie główna bohaterka jest płaską tsundere z głosem Kugimiya Rie.

http://anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=anime&aid=8109

Oglądałem je jak zwykle w wersji Blu-Ray. Zanosiło się na całkiem fajne i ciekawe anime, a po obejrzeniu całości niestety stwierdzam, że fajnych odcinków było może 3 lub 4 na 12. Szczególnie te kilka ostatnich (nie licząc 12) to jakby przeciąganie na siłę z braku pomysłu. Jak pojawiała się jakaś akcja to anime od razu stawało się ciekawsze, ale niestety niewiele tego było, a większość odcinków była poniżej przeciętnej.

Największą wadą tego anime oprócz nędznej fabuły (to jedynie taka namiastka, gdyż nawet brakowało wyjaśnień najważniejszych kwestii) była główna bohaterka czyli Kanzaki H Aria. Może  chwilami wydawała się fajniejsza, ale zazwyczaj zachowywała się jak agresywny, zazdrosny denerwujący się z byle powodu, przezywający i bijący głównego bohatera bachor.

Jest jeszcze idiotyczniejszą postacią od Louise czy innych podobnych tsundere.

Jeśli chodzi  o zalety to fajny był 12 odcinek (dobra walka i kilka okrutniejszych scen w stosunku do takiej jednej dziewczyny).

Jednak ogólnie to anime było dziecinne i głupie.

Jednak polecam obejrzeć special, czyli odcinek 13. To jedyny odcinek w klimacie horroru i to całkiem fajnego. A poza tym to jedyny odcinek z trochę lepszym fanserwisem.

Cała seria TV to dno, jeśli chodzi o fanserwis.

Ogólnie oceniam to anime 5.5/10 bo jakoś dało się obejrzeć do końca. To głównie zasługa pomysłu na anime, czyli uczniowie z bronią itp.

[Ganossa]

Muszę w końcu ją dokończyć bo stanąłem na trzecim odcinku (chyba z braku czasu) i jakoś całkiem zapomniałem o tym a nie za bardzo lubię zaczynać anime od początku. Ale chyba się skuszę bo akurat w moim przypadku każda ilość guro w anime jest pożądana 

[Qraq]

Death Note - bardzo miłe zaskoczenie.  Pierwsza połowa to bardzo wysoki poziom. W  drugiej trochę osłabło i zrobiło się lekko przekombinowane. Jak się przymknie oko na wielopoziomowe pułapki i intrygi ("ja wiem, że ty wiesz, że jak wiem, że ty wiesz, że ja... więc zrobię...") to ogląda się z wielkim zainteresowaniem co dalej. Ogólnie 8 może 9/10.

[cpt. Misumaru Tenchi]

Death Note miał się skończyć po pierwszej połowie, niestety podniósł się smrodek dydaktyczny (zwycięstwo negatywnego bohatera jest przeca niedopuszczalne) poparty chęcią zarobienia przy okazji kilku dodatkowych jenów. Efekty widać gołym okiem.

[Shirosama]

(zwycięstwo negatywnego bohatera jest przeca niedopuszczalne)

W tym przypadku całe szczęście, że Light

Spoiler: pokaż

zdechł

. Bardzo go nie lubiłem od momentu jak

Spoiler: pokaż

zabił Misorę Naomi.