Co ciekawego oglądacie? 2.0

[Shirosama]

Do końca przekonywujące te dowody to nie są, bo podobne można podać i za drugą wersją.

Spoiler: pokaż

 Prędzej nie było przypadku by ktoś powrócił z skamieliny, jedynie z tego kamienia mineralnego.
Chociaż jak obejrzałem teraz jeszcze raz końcówkę to rzeczywiście bardziej wygląda jakby powrócił, bo oglądał sobie rękę jakby nie wierzył. No i prędzej źle pomyślałem, bo jeśli to było by wyobrażenie akyukiego to była by nadal jego skamielina, a jeśli by powrócił to powinna zniknąć. Tak więc sercem chce żeby powrócił

Nie czytałeś co napisałem ? On na pewno nie powrócił. Chyba, że chcesz fantazjować jak wilk i wierzyć, że cud się zdarzył, więc wytłumaczenie niepotrzebne.

A co najważniejsze to przez 9 lat (końcówka ostatniego odcinka to właśnie 9 lat później) był kamieniem (zapewne odwiedzała go wiele razy wcześniej), a nagle znowu stał się człowiekiem ? Ona nie oszalała bo wyobrazić sobie kogoś to nie szaleństwo.

Jednak trzeba oszaleć jak wilk żeby sądzić, że zdarzył się cud i z kamienia przemienił się w człowieka.

Owszem proces zamiany w kamień można odwrócić, ale tylko na początku bo później już nie ma o tym mowy.

[Wilk Stepowy]

Do końca przekonywujące te dowody to nie są, bo podobne można podać i za drugą wersją.

Spoiler: pokaż

 Prędzej nie było przypadku by ktoś powrócił z skamieliny, jedynie z tego kamienia mineralnego.
Chociaż jak obejrzałem teraz jeszcze raz końcówkę to rzeczywiście bardziej wygląda jakby powrócił, bo oglądał sobie rękę jakby nie wierzył. No i prędzej źle pomyślałem, bo jeśli to było by wyobrażenie akyukiego to była by nadal jego skamielina, a jeśli by powrócił to powinna zniknąć. Tak więc sercem chce żeby powrócił

Spoiler: pokaż

Pamiętaj, że on był Xam'dem, a nie ludzką bronią. Poza tym on był wyjątkowym Xam'dem, który zakończył to wszystko, więc tym bardziej nie można jego przypadku w jakichkolwiek prostych standardach rozpatrywać. Nie zapominaj też, że oprócz Roppy, który na niego reagował, był też przy nim ten dziwny stworek. Tak więc tym bardziej cudów można się spodziewać.

Ale abstrahując od twego wszystkie fakt pokazania scen z jego perspektywy jasno wskazuje na to, że wrócił.

EDIT: walczę ze Speed Grapher, i walkę przegrywam. Jestem na epku 10 a czuję się zmęczony jak po 20. Pomysł na samą oś fabuły jest fajny i dałoby się go obudować sensownymi wątkami. Niestety tu poległo wszystko. Począwszy od postaci (zwykle przerysowanych i pretensjonalnych), poprzez prowadzenie fabuły, wątki, dialogi, a na grafice i animacji skończywszy. Nie mam pojęcia jak ta seria zbiera w miarę dobre oceny.

[Shirosama]

Speed Grapher

Powiem tylko tyle, że to świetna i bardzo wciągająca seria lecz w kilku odcinkach były wyjątkowo okrutne sceny (szczególnie z tym dentystą potworem ledwo mogłem oglądać). Po prostu mną wstrząsnęły co sporadycznie się zdarza. Na szczęście zakończenie nie jest zbyt dramatyczne i mam tu na myśli głównie 15 letnią Kagurę. Bardzo fajna dziewczyna, a zarazem źródło tych wszystkich potworów.

http://anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=character&charid=20024

http://myanimelist.net/character/2956/Kagura_Tennouzu

[Jackal]

Casshern SINS anime o umierającym świecie. Tak do około 16 odcinka to schematyczne epizody, o pojedynczych przypadkach jedne mniej drugie bardziej ciekawe. Poziom utrzymuje się w granicach 6,5-7,5. Jednak dalej jest dużo lepiej i Końcówkę wycenił bym na 8,5.

Spoiler: pokaż

 Kończy się dość smutno, a postacie przy boku "kaszana" umarli na własne życzenie szkoda, że nie spróbowali jego krew wypić. Wątpię też, że po pogadaniu z Luną na świecie robiło się coraz lepiej, bo zniszczenie poszło jej masowo i sprawnie jednak naprawianie po przez dawanie kropli krwi to dość żmudne .

[Wilk Stepowy]

Dla mnie te początkowe epki często były właśnie najlepsze i najciekawsze. Wizja zniszczonego świata i samotności niesamowicie na mnie podziałały. Poza tym anime ujęło mnie kreską, którą ze świeczką szukać w innych anime. To chyba jedna z nielicznych produkcji, gdzie zrobiony screen wygląda nie jak wyjęty z animacji, a jak narysowany jako pojedyncza rzecz.

[Sir_Ace]

Za każdym razem, kiedy słucham piosenki z odcinka ósmego albo oglądam walkę Cassherna z Sophitą, mam ciary na plecach. Poza tym Casshern jest przegenialnie skomponowanym i prowadzonym bohaterem. Największy badass świata, pacyfista w najgłębszej z możliwych form depresji obarczony klątwą potęgi, wręcz niezniszczalności. Mimo jego niemożebnego przepakowania twórcy stworzyli przepiękną choreografię walk - coś pomiędzy chińskimi filmami pokroju Przyczajony Tygrys, Ukryty Smok i Dragon Ballem. "Malowana" sceneria i muzyka... Na pewno jedno z bardziej widowiskowych i przy tym niepozbawionych artyzmu anime.

[Jackal]

Jak tak teraz pomyśle to macie rację, coś w tym jest. Mnie szczególnie spodobały się odcinki z Sophitą, z człowiekiem,i w jakiejś akcji z lyuze z przeplecioną muzyką z 8 odcinka.

[Skrzydlaty]

Kokoro Connect - seria trochę zaplątała się w tym, czego wyjątkowo nie lubię, czyli stawianiu sobie wysoko poprzeczki, by następnie skakać pod nią. Bohaterowie o braku jakiejkolwiek spójności charakteru, poddają się jakiejś wydumanej autopsychoanalizie i następnie albo pogłębia się ich stan depresji, traumy, lęków, czy czegokolwiek albo, przy zazwyczaj dość abstrakcyjnej pomocy przyjaciół, nagle doznają wielkiego ozdrowienia. Lubię przymykać oko na najróżniejsze głupoty w animu, ale z tym rodzajem forced dramy ciężko sobie poradzić.

A tak poza tym - przyjemnie było zobaczyć projekty postaci od Yukiko Hiroguchi związane z czymś innym, niż cute girls doing cute things. A tego pewnie mogę się spodziewać przy Tamako Market, już za jakiś czas. Oprawa audio-wizualna na znośno-nieporywającym poziomie, a na duży plus Inaba Himeko, którą najbardziej polubiłem z całej piątki. Projekt, seiyuu, charakter, teksty

Spoiler: pokaż

i ostateczne zwycięstwo xD

- zdecydowanie sprawiły, że odbiór serii był przyjemniejszy. 7/10




Kami nomi zo Shiru Sekai: Yonin to Idol - totalny zapychacz ze światka The World God Only Knows. Panienki naoglądały się K-Ona! i chcą założyć swój band, ale w tym celu muszą się pouczyć, coś tam coś, jeden odcinek praktycznie o niczym. 6/10

Kami nomi zo Shiru Sekai: Tenri-hen - za to w tych dwóch odcinkach pojawiły się już przebłyski geniuszu.
Elsie, która miała lecieć na pomoc Keimie, ale się ogarnęła i na początku postanowiła zebrać gry, które się rozsypały, czy też scenka z Yokkyun xD Autentycznie się śmiałem. No i sam Katsuragi, który swoją dumną postawą zawsze mnie inspiruje. Już zdążyłem zapomnieć ile funu potrafi płynąć z tej serii, teraz czekam z utęsknieniem na sezon trzeci. 8/10

A obecnie... Sakigakke!! Otokojuku, polecone przez Ace'a. W pierwszym momencie pierwiastek gar i lekko przykurzona kreska mnie przygniatały, ale po dobrych paru odcinkach bawię się już świetnie. Humor jest wyjątkowo atrakcyjny i aż nie chce się wierzyć, że to 1988. Sceny z dyrektorem placówki, próbą charekteru polegającą na smażeniu się w oleju (xD), czy też Momotaro rzucający z charakterystycznym uśmieszkiem, że nie lubi głupich kobiet xD. Nie zdziwię się, jak po przedarciu się przez całą serię, zapiszę się na siłownię.

[Sir_Ace]

Już od samego oglądania przyrośnie ci parę kilo mięśni

[Wilk Stepowy]

Coś tak czuję, że z czystym sumieniem mogę sobie Kokoro Connect odpuścić - do takich dram w ogóle mnie nie ciągnie.

A co też ja sobie ostatnio oglądnąłem:
Seiken no Blacksmith - manga jeszcze była zjadliwa, ale anime mnie wynudziło. Historia porywająca nie jest; powiedziałbym nawet, że zaadaptowana do anime jest strasznie uboga, bohaterowie średni, akcja średnia, animacja średnia, wątków mało i przewidywalne, końcówka przwidywalna. Da się oglądnąć, ale z czystym sumieniem można to sobie odpuścić.

Highschool DxD - o dziwo bawiłem się przy tym bardzo dobrze. Cycek na cycku jak sama nazwa anime wskazuje, ale był to ładny cycek i zazwyczaj był przyklejony do całkiem fajnej postaci. Fabuła choć naciągana, to miała całkiem fajne (jak na tego typu produkcję, oczywiście) wątki, walki też były fajnie zanimowane, chardes był naprawdę fajny, bohaterowie dawali radę i nawet główny zboczeniec, znaczy bohater, nie wzbudzał we mnie odruchów wymiotnych. Oczywiście ciężko tam cokolwiek traktować na poważnie, ale nie było jakiś żenujących idiotyzmów (przede wszystkim nie było "przyjaciółki z dzieciństwa"). Jako odmóżdżacz ecchi sprawdza się znakomicie.

Sora no Otoshimono - nieudana podróbka Chobitsów skrzyżowanych z DearS. Wynudziłem się przy tym strasziwie. Humor totalnie majtkowy szybko się przejadł, głównego bohatera miałem ochotę zabić już po pierwszym epku, bo tak żałosnego zboczeńca to ze świeczką szukać, a przyjaciółkę z dzieciństwa miałem ochotę walnąć solidnie po łbie od epka drugiego. Całość ratuje całkiem ładna kreska i postać pani prezes, ale tylko z tych powodów nie warto na to anime marnować czasu.

[Skrzydlaty]

Oczywiście ciężko tam cokolwiek traktować na poważnie, ale nie było   jakiś żenujących idiotyzmów (przede wszystkim nie było "przyjaciółki z   dzieciństwa")

xD

[Shirosama]

Kami nomi zo Shiru Sekai: Tenri-hen - za to w tych dwóch odcinkach pojawiły się już przebłyski geniuszu.
Elsie, która miała lecieć na pomoc Keimie, ale się ogarnęła i na początku postanowiła zebrać gry, które się rozsypały, czy też scenka z Yokkyun xD Autentycznie się śmiałem. No i sam Katsuragi, który swoją dumną postawą zawsze mnie inspiruje. Już zdążyłem zapomnieć ile funu potrafi płynąć z tej serii, teraz czekam z utęsknieniem na sezon trzeci. 8/10

Właśnie ostatnio je oglądałem i faktycznie te 2 OAVki są bez wątpienia udane i trzymają poziom serii TV, a nawet bardziej mi się podobały. Humor całkiem dobry, a szczególnie spodobała mi się ta druga osobowość Tenri. Lubię takie charaktery u dziewczyn w anime. : )
No i oczywiście zaciekawiły mnie fabularnie te OAVki, więc mam nadzieję na jakieś rozwinięcie w 3 sezonie.

[Wilk Stepowy]

Gosick - pierwsze moje spotkanie z tym anime zakończyło się po zobaczeniu głównej bohaterki, na oko 10ci letniej pani "Sherlock Holmes", bo najnormalniej mam uczulenie na takie postacie. Ostatnio jednak wzięło mnie na przepraszanie się z różnymi porzuconymi seriami i tym sposobem pod moją strzechę zawitał Gosick. O dziwo seria zaskoczyła mnie w całkiem pozytywny sposób.

Zacznijmy od bohaterów. Victorique, nasza miniaturowa pani Holmes, choć w wkurzająca w pierwszym zetknięciu, z czasem daje się polubić, bo jej zachowanie jest dobrze umotywowane fabularnie, a i widać w nim konsekwencję i celowość; nie jest to kolejna mała tsundere z randomowymi napadami złości. Ciekawą postacią okazuje się również Albert (ekscentryczny detektyw polegający ciągle na Victorique), rodzice Victorique i cała masa postaci. Niestety nie mogę powiedzieć tego o głównym bohaterze przyklejonym do Victorique, bo ten ledwo daje radę - inteligencją nie grzeszy, jest głośny, braki nadrabia heroiczną głupotą. Jak na razie robi jedynie za casus dla działań Victorique i zachodzących w niej zmian.

Na pochwałę zasługuje też fakt, że prawie od początku wskakujemy w fabułę i nawet w niepowiązanych z nim bezpośrednio odcinkach są różnego typu nawiązania lub wątki. A sama fabułą jest całkiem intrygująca - jestem obecnie na 15 epku i ciekawi mnie bardzo jak to się skończy. Wątki detektywistyczne zazwyczaj są proste, ale niemniej również je ogląda się przyjemnie.

Plusem jest też tło dla fabuły - rok 1924 w lekko alternatywnej międzywojennej Europie. Autorzy dołożyli sporo starań, by zostało to w miarę wiernie animowane, co zapewniło widzom prawdziwą ucztę dla oczu jeżeli chodzi o tła i często stroje.

Grafika stoi na naprawdę wysokim poziomie. Bardzo mało scen zrobionych na odwał, płynna animacja, bardzo ładna kreska, miejscami ultraszczegółowe i przepiękne tła. Trudno coś zarzucić dla anime na tym polu.
Nawet muzyka, na którą rzadko zwracam uwagę, wypadłą całkiem przyzwoicie.

Zobaczymy jak to się skończy, ale na chwilę obecną mocne 8/10

[Shirosama]

Gosick - pierwsze moje spotkanie z tym anime zakończyło się po zobaczeniu głównej bohaterki

Gosick to prawie, że GNIOT. Owszem początek jest zachęcający i głównie mam tu na myśli I wątek (ten na statku), ale w miarę upływu czasu ma się coraz bardziej dosyć zarówno głównej bohaterki (niby inteligentna, a zarazem to bojący się ludzi i irytujący bachor) jak i bohatera (stereotyp dobrego chłopaczka, który ma niesamowitą tolerancję dla niej, a sam jest trochę przygłupi). Zresztą większość pozostałych postaci też była odpychająca (chociażby ta nauczycielka) i nieciekawa.

Jednak warto podkreślić, że w Gosick było świetne zakończenie (ostatnie 2 odcinki, a szczególnie 24). Ogólnie pisząc to na te wszystkie 24 odcinki fajnych było max 6-7.

http://anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=anime&aid=7719

Znacznie sympatyczniejsi główni bohaterowie byli w anime Dantalian no Shoka (seria poważniejsza od Gosick). Główna bohaterka mimo, że trochę podobna do Victorique to jednak bardziej poważna, czyli ta dziecinność zachowania została znacznie zmniejszona. A główny bohater to całkiem sympatyczny i inteligentny szlachcic.

http://anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=anime&aid=7939

[Góral]

Po dłuuugiej przerwie wznowiłem oglądanie Takarajimy (Wyspy skarbów) i tak jak z początku się nudziłem tak teraz nie mogę się oderwać. Przygodowe anime to niestety teraz rzadkość (najnowsze jest chyba Kemono no Souja Erin), a akurat ten gatunek najbardziej lubię. A Takarajima to przykład wzorcowy. Polecam.