Wielka Kolekcja Komiksów Marvela - cz.8

[mack3]

Od strony fabularnej: Odrodzony Daredevil, Diabeł Stróż, Zimowy Żołnierz, Ultimate Spider-Man

Shadowland - kreska mi się podoba, fabuła wygląda na ciekawą, historia wygląda na świeżą z ciekawym pomysłem, jednakowoż... na Avalonie* w crossover Shadowland wchodzi ponad 30 zeszytów. Wspominając jak różniły się w odbiorze Civil War i World War Hulk między "głównym nurtem" a pełnym pakietem nie chciałbym dostać streszczenia całej historii.

* - http://marvelcomics.pl/cross/index/id/38/Shadowland

Narodziny Ultrona - kolejny klasyk. biorąc pod uwagę, że możliwym jest wydanie u nas Age of Ultron przez Egmont chciałbym mieć komplet obu tomów, lecz ponownie dręczą mnie wątpliwości. Z tego, co widać mogę stwierdzić, że komiks ma kreskę i klimat produkcji, gdy jeszcze Kraven Łowca strzelał mgłą wprost ze swoich sutków. Warto inwestować pieniądze w ten tytuł?

Tak z ciekawości - czemu uważasz, że "Diabeł Stróż" to aż taki must haveZ Twojej listy wynika wręcz,  że to jeden z 2 najlepszych komiksów w WKKM od strony fabularnej (tylko 2 Daredevile zostały przez Ciebie wytłuszczone w tej kategorii)?
Odnośnie Avengers - sam się zastanawiałem czy kupić, ale ostatecznie przekonało mnie, że jedna z historii tam zawartych jest na 6 miejscu najlepszych komiksów z Avenegrs wg tej listy: http://goodcomics.comicbookresources.com/2013/06/29/50-greatest-avengers-stories-6-4/


I tak jeszcze nawiasem: Odnośnie Shadowland - wydaje mi się (takie czytałem opinie), że Civil War i World War Hulk były akurat dość spójne i nie trzeba były czytać tie-inów by "poczuć" te crossovery. W przeciwieństwie do Secret Invasion. Nie wiem jak było z Siege.

[zielone_biurko]

Tak z ciekawości - czemu uważasz, że "Diabeł Stróż" to aż taki must haveZ Twojej listy wynika wręcz,  że to jeden z 2 najlepszych komiksów w WKKM od strony fabularnej (tylko 2 Daredevile zostały przez Ciebie wytłuszczone w tej kategorii)?

Daredevil Odrodzony - niesamowity klimat lat '80 stworzony przez Franka Millera, prywatne i rodzinne rozterki Matta, strategia Kingpina... Bardzo dobra fabuła w bardzo przystępnej formie - polecam każdemu.

Jeśli czytałeś Diabła Stróża to wiesz co się tam dzieje, (niebezpośrednia) kontynuacja kilku wątków z Odrodzonego (a przynajmniej jednego, na który czekałem ), przyjemny i niedaremny występ gościnny Doktora Strange'a, ( ten w Spider-Manie: Wyznania to jakaś kpina), do tego całkiem przyjemne czytadło, choć sama fabuła ma inny charakter bawiłem się przy tym tytule całkiem przyzwoicie

Może moja ocena jest zaburzona ze względu na to, że większe nadzieje wiązałem ze Spider-Manem: Wyznania, który mnie zawiódł? Może dlatego, że bardzo mi się podobała kreska i pomysł na historię? Może. Ale historia jest przednia.



No i gwoli wyjaśnienia: nie mówię, że to jest "must have" ani 2 najlepsze komiksy w WKKM, ale tak jak Baks napisał - od czego warto zacząć przygodę z WKKM. Te słowa to już nadinterpretacja.

Spoiler: pokaż

(Rzucać komiksowego młodzika na crossovery to błąd, z drugiej strony nie chciałem też powtarzać tytułów, całą linijkę majstersztyków graficznych musiałbym przekleić).

[Anionorodnik]

Marvel Origins - początkowo byłem przekonany, że nie kupię tego tomu, po przeczytaniu (i lekkim zawodzie) Żółtego Daredevila jestem ciekaw innego punktu spojrzenia na jego genezę

Zaciekawiłeś mnie. Co cię konkretnie zawiodło w "Żółtym"? Daredevil #1 z WKKM #68 to ta prawie ta sama historia co w pierwszym rozdziale Daredevil: Yellow.

Shadowland - kreska mi się podoba, fabuła wygląda na ciekawą, historia wygląda na świeżą z ciekawym pomysłem, jednakowoż... na Avalonie* w crossover Shadowland wchodzi ponad 30 zeszytów. Wspominając jak różniły się w odbiorze Civil War i World War Hulk między "głównym nurtem" a pełnym pakietem nie chciałbym dostać streszczenia całej historii.

Z tie-inów Shadowlandu wypadałoby doczytać solową serię z Daredevilem, bo w końcu to crossover, w którym Matt jest centralną postacią. Pomysł uczynienia Matta przywódcą Hand wprowadzony przez Brubakera w finale jego runu był intrygujący. Niestety zastępujący go Andy Diggle błyskawicznie go zmarnował. Lepiej byłoby zrobić z tego dłuższy wątek, ciągnący się przez dwa, trzy lata na łamach solowego Daredevila. A tak wyszło z tego coś w stylu Michaela Baya przerabiającego ostatni sezon "Breaking Bad" na 90-minutowy odmóżdżający blockbuster. Takie jest moje zdanie. Run Diggle'a w DD to niestety przeciętniak między genialnymi runami Brubakera i Waida.

Narodziny Ultrona - kolejny klasyk. biorąc pod uwagę, że możliwym jest wydanie u nas Age of Ultron przez Egmont chciałbym mieć komplet obu tomów, lecz ponownie dręczą mnie wątpliwości. Z tego, co widać mogę stwierdzić, że komiks ma kreskę i klimat produkcji, gdy jeszcze Kraven Łowca strzelał mgłą wprost ze swoich sutków. Warto inwestować pieniądze w ten tytuł?

Gdybyś musiał wybrać między "Age of Ultron" i "Birth of Ultron" to ja bym ci doradził kupić ten drugi tytuł. AoU zebrało wiele niepochlebny opinii (i z wyjątkiem tytułu nie ma nic wspólnego z filmem), a BoU to ikoniczna historia (tyle że nie ze względu na walory artystyczne, ale na przełomowe momenty - debiut Ultrona i Visiona, Hank Pym staje się Yellowjacketem i hajta się z Wasp).

All New X-Men - jedno pytanie, na które nie znalazłem odpowiedzi: jak się ma klimat All New X-Men do znanych nam X-Menów? Trąci bardziej klimatem lekko żenujących, ale przyjemnych Classic X-Men, udanych Astonishing X-Men, czy - imho - słabymi New X-Men Granta Morrisona?

Według mnie żadne z powyższych. ANXM najbliżej do Ultimate Spider-Mana (Bendis piszący nastolatków + Immonen rysownikiem).

[zielone_biurko]

Zaciekawiłeś mnie. Co cię konkretnie zawiodło w "Żółtym"? Daredevil #1 z WKKM #68 to ta prawie ta sama historia co w pierwszym rozdziale Daredevil: Yellow.

Oczekiwałem chyba tak samo potężnej pod względem sentymentów i emocji historii jak w Spider-Manie Niebieskim. Niepotrzebnie się nakręciłem na DD i zdyskredytowałem SM. Myślałem, że już wyczerpana postać Gwen Stacy nie może mnie zaskoczyć, a jednak SM:Blue jest prześwietny. Nawet jako trup jest kimś więcej. Czuć, że jest wspomnieniem, które złamało serce. Miałem nadzieję, że DD:Yellow będzie przynajmniej tak samo dobry. niestety Karen

Spoiler: pokaż

posłużyła tutaj tylko jako obiekt do zaadresowania apostrofy na początku zeszytu i do odegrania małej rólki na samym końcu, gdzie mógł to być ktokolwiek inny.

A przypominam, że jest to osoba,

Spoiler: pokaż

przez którą Mattowi wszystko odebrano, która została przez niego ocalona od śmierci i która poświęciła siebie ratują Matta przed śmiercią.

Na jego miejscu miałbym jej więcej do powiedzenia. Nawet Parker miał. Styl graficzny też nie podszedł mi zbyt bardzo.


Wielkie dzięki za pomoc w wyborze Anion, nigdy nie zawodzisz. Ostatecznie rezygnuję z Shadowland, może w innym czasie Żółwik!

[kuba g]

Pomysł uczynienia Matta przywódcą Hand wprowadzony przez Brubakera w finale jego runu był intrygujący. Niestety zastępujący go Andy Diggle błyskawicznie go zmarnował. Lepiej byłoby zrobić z tego dłuższy wątek, ciągnący się przez dwa, trzy lata na łamach solowego Daredevila. A tak wyszło z tego coś w stylu Michaela Baya przerabiającego ostatni sezon "Breaking Bad" na 90-minutowy odmóżdżający blockbuster. Takie jest moje zdanie. Run Diggle'a w DD to niestety przeciętniak między genialnymi runami Brubakera i Waida.

Za to można podziękować edytorom, którzy zaproponowali crossover w tym momencie historii (chyba Wacker). O ile zgadzam się, że run Diggle jest słabszy to jednak... zanim przyśpieszono przed Shadowland Diggle radził sobie bardzo dobrze, pierwsza saga ("Devil's Hand") jest świetna i rozmywa się wszystko wraz z crossem (+ sam Johnston który wspierał Diggle'a w tworzeniu robi świetny numer w Aftermatch choć zbytnio zrobiono wtedy z detektywa Kurtza odpowiednik Gordona).

[Szczoch]

Oczekiwałem chyba tak samo potężnej pod względem sentymentów i emocji historii jak w Spider-Manie Niebieskim. Niepotrzebnie się nakręciłem na DD i zdyskredytowałem SM. Myślałem, że już wyczerpana postać Gwen Stacy nie może mnie zaskoczyć, a jednak SM:Blue jest prześwietny. Nawet jako trup jest kimś więcej. Czuć, że jest wspomnieniem, które złamało serce. Miałem nadzieję, że DD:Yellow będzie przynajmniej tak samo dobry.

Warto dla porządku dodać, że "Daredevil: Yellow" był jednak o rok starszy od "Spider-mana: Blue" i stanowił pewien prototyp cyklu. On też był pretekstem do "kolorowych" tytułów cyklu - czyli sięgnięcia do designu postaci z pierwszych numerów. Siłą rzeczy tego akurat nie udało się utrzymać w "Spider-manie", gdzie ów "błękit" stał się raczej symbolem nastroju.

W moim odczuciu jednak cały cykl - który czytałem już dość dawno - układa się tak:
1. "Hulk: Gray" - ma bodaj najbardziej charakter "picturebooka" z pięknymi, ogromnymi kadrami i najmniejszą ilością tekstu Leoba (co jak dla mnie jest zaletą),
2. "Daredevil: Yellow" - cenię za pomysł całego cyklu i fantastyczny kontrast kolorystyczny, gdy na koniec narracja wraca z barwnej przeszłości do szarej rzeczywistości z karminową sylwetką Daredevila,
3. "Spider-ma: Blue" - rysunki jedne z najlepszych jakie spod ręki Sale'a wyszły, ale w skrypcie Leoba jest coś, co mnie nieodparcie drażni. Nie umiem tego zidentyfikować ale tę część lubię zdecydowanie najmniej.

[Antari]

Jak dla mnie też Spider-man: Blue nie jest jakąś wybitną pozycją (ani fabularnie mną nie wstrząsnął ani graficznie). Na pewno nie widzę sensu polecania jej jako najlepszej z WKKM, zwłaszcza nowicjuszom, bo trzeba znać kontekst historii. Może po prostu moje oczekiwania po tych wszystkich peanach na cześć tej pozycji, były zbyt duże. Nie jest  to komiks w żadnym wypadku słaby - to dobre czytadło ale na pewno nie aż takie wybitne dzieło jakie się z niego robi.

A właśnie, niedługo wychodzi Captain America: White, co o tym sądzicie?

[SirBlackheart]

Rzecz w tym, że trzeba dobrze zrozumieć ideę kolorowych komiksów Sale'a i Loeba. Tu nie chodzi o wstrząsające, genialne historie - to są raczej błyskotki, doskonałe albumy, które powtarzają kanoniczne historie, tudzież originy postaci. Nie można stawiac ich obok "Ostatnich łowów Kravena", czy "Strażników", bo też ich założenie jest zupełnie inne. 

[Anionorodnik]

A właśnie, niedługo wychodzi Captain America: White, co o tym sądzicie?

A co można sądzić o komiksie, który jeszcze nie wyszedł?


Pewnie nie spodoba się Brubakerowi.    Bru w 2005 roku całkowicie zretconował Bucky'ego i okoliczności w jakich został partnerem Kapitana Ameryki, a patrząc na to co z "Captain America: White" jak dotąd pokazano to Loeb i Sale trzymają się wersji wydarzeń sprzed retconu mimo że pracę nad tą historią zaczęli jakoś koło 2007-2008 roku.


Dla wyjaśnienia, wersja klasyczna, przed Brubakerem:




Wersja po Brubakerze:





Captain America: White:

[zielone_biurko]

Na pewno nie widzę sensu polecania jej jako najlepszej z WKKM, zwłaszcza nowicjuszom, bo trzeba znać kontekst historii.

A widzisz pan, że w moich propozycjach przed SM:Blue widnieje tytuł Marvels?

[Antari]

A co można sądzić o komiksie, który jeszcze nie wyszedł?

Oczywiście, że nie chodziło mi treść, tylko bardziej o przemyślenia dotyczące przewidywanego konceptu. Wasze typy dotyczące historii, która będzie poruszona itd. Po części to właśnie zrobiłeś prezentując zmianę w postaci Bucky'ego. Jaką rolę będzie odgrywała "Biel", bo w Niebieskim była dość oczywista. Tutaj nie do końca, przynajmniej dla mnie.

Teraz patrzę, chyba faktycznie nie wyraziłem się dość precyzyjnie i faktycznie można to było odczytać dwuznacznie, jako pytanie dotyczące treści komiksu, który jeszcze nie wyszedł. Ot, ułomność języka pisanego lub autora pytania, czyli mnie :P

[Garf]

Trudno na tym etapie przewidzieć, do czego będzie nawiązywać "White". Możliwe, że do koloru skóry (jakaś opowieść o Kapitanie walczącym z rasizmem), ale zapowiedzi wskazują, że historia pójdzie raczej w innym kierunku. "White" może odnosić się też do siwych włosów (Steve jako człowiek z minionej epoki), choć częściej w tej roli używa się "grey". Oprócz tego powstają także skojarzenia z blednięciem (z wściekłości albo ze strachu - ale to już było ).

Moim zdaniem ciekawy trop to "white" w sensie "czysty, niewinny" - można tak określać zarówno młodego i przedwcześnie zmarłego Bucky'ego, jak i często uznawanego za "harcerzykowatego" Kapitana Amerykę.

[Anionorodnik]

W tym temacie Loeb na razie zdradził tyle:


"You'll have to read the story," says Loeb. "Suffice to say it doesn't have to do with Cap being a white man! But just as YELLOW meant the costume and the cowardice, BLUE was the costume and the feeling of loss and GRAY was his skin tone and in-between a world of black and white there is always gray, WHITE will have a double meaning as well."

[isteklistek]

Moim zdaniem ciekawy trop to "white" w sensie "czysty, niewinny" - można tak określać zarówno młodego i przedwcześnie zmarłego Bucky'ego, jak i często uznawanego za "harcerzykowatego" Kapitana Amerykę.

Podoba mi się ten trop. Ja bym dorzucił białą flagę, a konkretnie wywieszenie białej flagi, czyli symbol rezygnacji,  poddanie się - coś co nie dotyczy Capa, choć los od samego początku rzuca mu kłody pod nogi, gdy nie pozwalają mu walczyć za swój kraj - nie przechodzi kolejnych komisji wojskowych, ale dalej próbuje, aż do czasu, gdy zostanie zakwalifikowany do programu wojskowego, który uczyni z niego Capa. Życie Capa to w sumie nieustająca wojna, w której ani razu nie wywiesił białej flagi.

[Garf]

Podoba mi się ten trop. Ja bym dorzucił białą flagę, a konkretnie wywieszenie białej flagi, czyli symbol rezygnacji,  poddanie się - coś co nie dotyczy Capa

Bardzo dobry pomysł! Może opowieść będzie wyglądać tak: Kapitana nawiedzają wątpliwości co do swojej roli jako superbohatera (nie nadaje się do tych czasów, władze Ameryki, której służy, są egoistyczne i skorumpowane), czemu daje wyraz w monologu skierowanym do nieżyjącego Bucky'ego (fakt, że go zawiódł i nie ocalił przed śmiercią też może być źródłem goryczy), ale w końcu przezwycięża te uczucia i postanawia walczyć dalej i nie wywieszać białej flagi?